Morgunn - 01.06.1940, Síða 59

MORGUNN
53
hafa sett þá hugmynd fram, svo sem Ágústínus, Bac-
on, Goethe og Tennyson.-----En það er fyrst á allra
síðustu tímum að þessar þokukenndu hugmyndir
hafa verið settar fram sem fastmótuð kenning og nið-
urstaða kerfisbundinna rannsókna“.
Svo mælir Myers, og vil ég nú gera stutta grein fyrir
höfuðatriðum þessara tilrauna og rannsókna.
Venjulegast er um tvo að ræða, þann, sem hugskeyt-
ið sendir, og hinn, sem veitir því viðtöku. Ýmist er um
líkamlega snerting sendanda og móttakanda að ræða, t.
d. þannig, að þeir haldist í hendur , eða ekki, og eru þeir
þá venjulega hafðir hvor öðrum ósýnilegir. Fyrri að-
ferðin var einkum höfð á meðan tilraunirnar voru á
byrjunarstigi, en hún er jafnan opin fyrir þeirri mót-
báru, að hugsunin hafi verið flutt með ósjálfráðum, eða
jafnvel sjálfráðum, vöðvahreyfingum handarinnar, en
engri slíkri mótbáru verður komið við gegn seinni að-
ferðinni, þar sem ekki er einu snini svo miklu líkam-
legu sambandi til að dreifa, að sendandi og móttakandi
fái að sjást.
Um nokkurt skeið hafa menn vitað að auðvelt er að
sýna veruleik fjarhrifanna með .því að dáleiða móttak-
andann, en fram hjá þeim tilraunum, þó harla-merki-
legar séu, ætla ég að ganga í þetta sinn og segja aðeins
frá tilraunum með fólk, sem ekki verður annað séð, en
að verið hafi í fullkomlega eðlilegu — normal —
ástandi.
I enska tímaritinu ,,Light“, 9./2. 1924 er sagt frá
merkilegri tilraun, sem gerð var með dönsk hjón, hr. og
fi’ú Zancig, og er frásögnin á þessa leið:
,,Fulltrúi frá enska stórblaðinu „Daily Mail“ batt
vandlega fyrir augu frú Zancig, sem átti að vera mót-
takandi í þetta sinn, og dró svartan poka yfir höfuð
hennar til frekari varúðar. En þetta fullnægði ekki
hr. Eric Dingwall, rannsóknarstjóra Brezka sálar-
rannsóknafélagsins .... og að lokum var frúin látin