Morgunn - 01.06.1940, Síða 124

118
M O R G U N N
mínir munu fyrirgefa mér að ég segi þeim sannleikann:
um stund hurfu þeir sjónum mínum og hurfu úr huga
mínum.
Fyrir eyrum mínum ómaði læknandi hljómlist og fagn-
aðarkveðjur vina minna hljómuðu í þeim djúpa friði,
sem sál mín varð skyndilega íklædd.
Því næst rann upp hinn gullni morgunn endurfæðing-
arinnar þegar ég leit lífið að nýju og augum mínum var
lokið upp fyrir slíkum dásemdum, að ég hafði aðeins
getað gert mér mjög óljósar hugmyndir um þær á meðan
ég var á jörðunni, þrátt fyrir alla þá stund, sem ég lagði
á andleg mál á meðan ég var þar.
Og nú fagnar sál mín í þeirri tilhugsun, að fá enn að
hjálpa til með að undirbúa komu Drottins.
Mikla sjáum vér dýrð jarðarinnar, ef augu vor eru
opin, en í ríki Himnanna eru slíkar dásemdir, að ekk-
ert dauðlegt auga má líta þær né jarðneskt eyra heyra
þær. Ljósbrot allra fyrirbrigða lífsins renna saman og
mynda eitt samfellt ljósband hins skapandi tilgangs —
jafnvel í efnisheiminum; en á jörðunni hefir ekkert
skyggnt auga litið þá regnbogadýrð andlega lífsins, sem
blasti við augum mínum, þegar þau lukust upp í fyrsta
sinn í ríki Himnanna.
Mikil umhyggja hlýtur að hafa verið borin fyrir mér,
og mikill undirbúningur gerður, áður en ég fékk sjón
mína aftur og fékk meðvitund um mína nýju fæðing.
Undirbúningslaust má aldrei opna augu andans hérna
megin, hversu fullkominn, sem hann kann að hafa verið
í jarðlífinu. Ljós anda-sviðanna kemur frá þeim geisl-
andi. verum, sem búa þar, og sérhver sál leggur sinn
skerf til þeirrar dýrðar, sem ljómar þar. Af því l.eiðir
það, að því háleitari sem þær verur eru, sem vilja dvelja
þar með þér, því skærara er ljósið frá návist þeirra fyrir
auga hins nýkomna og óvana. Þannig lenda hinar ógæfu-
sömu og andlegu vanþroskuðu sálir í myrkri þeirra lágu
vera, sem þær laða til félagsskapar við sig hérna megin.