Morgunn - 01.12.1940, Blaðsíða 58

184
MORGUNN
um því rétt, og svo bætti hann við: ,,Ég tók þá með mér
og þeir ætla að tala við þig þegar ég er farinn“.
Allt í einu heyrði ég rödd yngri sonar míns, sem ég
þekkti svo vel.
„Halló, pabbi, ert það þú? Ég er svo glaður að sjá þig
aftur. Ég er Benny“ (gælunafn hans) og svo sagði hann
mér frá dauðdaga sínum.
Ég sagði: „Hvernig atvikaðist það, er þú lézt lífið í
skotgröfunum?“ Því að ég hafði fengið einkaskeyti frá
Maude yfirhershöfðingja, þar sem hann skýrði frá mik-
illi hreysti sonar míns, hann hefði fengið níu sár og lát-
izt í skotgröfunum.
„Ég lét ekki lífið í skotgröfunum, pabbi; ég dó í
sjúkrahúsi af hitasótt fjórum dögum eftir að ég særðist,
en ég dó alls ekki af sárunum“.
Ég vissi þá ekki um þetta og miðillinn vissi ekkert um
það, að ég ætti neina syni. En tveimur mánuðum seinna
fékk ég bréf frá herforingja hans, sem sagði, að hann
hefði dáið úr hitasótt. Ég spurði hann, hvað hann væri
að gjöra.
„Ég er svo ánægður, pabbi; nú er ég einungis að slæp-
ast, en ég hef langt líf fyrir mér“.
„Ég er nú hálfgjört að hugsa um að koma og vera hjá
ykkur“, svaraði ég.
„Pabbi“, sagði hann, og var beigur í röddinni, „í guðs
bænum drýgðu ekki sjálfsmorð. Þú hefur enn þá mikið
gott verk að vinna og þegar þú ert tilbúinn, munum við
báðir koma móti þér og fylgja þér um. Þú átt stórkost-
legt líf fyrir höndum, því get ég lofað þér“.
„En meðal annara orða, Benny, hvað er Angus að
gjöra?“ (Eldri sonur minn, sem féll við hlið bróður síns).
„Ó, pabbi, hann er allur í óhræsis efnafræðinni; ég
get ekki mjakað honum frá því“.
Ég spurði hann um líf þeirra, klæðnað og fleira. Hann
sagði, að skilyrðin væri svo ólík hjá þeim, að hann gæti
ekki gjört mér það skiljanlegt, þótt hann vildi, þar sem