Morgunn - 01.12.1940, Blaðsíða 19

M O R G UNN
145
:verið leitað, og hann beðinn að reyna til að hugga litla
drenginn, og honum tókst það vonum fyrr. Um leið og
ég heyrði þetta sagt, sá ég þá báða inni í einhverju húsi,
en svo var að sjá, sem litla drengnum félli ekki að vera
þar. Einar H. Kvaran fór nú með honum út í yndisfagr-
an garð. Hann bar hann í faðmi sínum og fór að vekja
athygli hans á fegurð blómanna og umhverfisins, sem
var yndislegra en orð fá lýst. í einu horni garðsins var
ofurlítið hús og inn í það sá ég þá fara. Þar var tekið á
móti þeim, af tveim hvítklæddum verum, sem ég þekkti
ekki. Einar ísettist nú á bekk, sem var fram með einum
veggnum í húsinu.
Óumræðilegur friður hvíldi yfir öllu, og var sem hann
streymdi frá hvítklæddu verunni og Einari H. Kvaran til
litla drengsins. En ekki virtist þetta geta fullnægt þörf-
um hans. Ég sá, að hann hélt af stað með hann með sér,
en ekki var mér unnt að fylgjast með ferðalagi þeirra.
Von bráðara sá ég þá þó aftur í nýju umhverfi, sem var
yndislega fagurt og friðsælt. Lítill lækur rann þar niður
eftir blómum og skógi vaxinni hlíð, kvakandi fuglar
hoppuðu grein af grein og lítil börn voru að leikjum hér
og þar.
Ég sá nú og heyrði, að Einar H. Kvaran var að út-
skýra þetta fyrir litla drengnum, og heyrði hann spyrja
hann að því, hvort honum ifyndist ekki gaman að mega
leika sér með þessum yndislegu börnum. Um leið og hann
sagði þetta, kom lítil hvítklædd stúlka til litla drengsins
með stórt blóm í hendinni, sem hún rétti honum. Hann
tók brosandi við því, ogijafnframt tók hann í framrétta
hönd telpunnar, og sá ég að þau leiddust áleiðis til hvít-
klæddrar kvenveru. En um leið ;og drengurinn sá þessa
veru, breiddi hann út faðminn og hrópaði fagnandi:
-,Mamma“. Þá hugsaði ég með mér: „Nú er búið að út-
vega honum fóstru, sem hefur tekið að sér að gegna
hlutverki móðurinnar". Svo hvarf þessi sýn mér. En ég
gleymi aldrei svipnum á Einari H. Kvaran, þegar hon-
10