Morgunn - 01.12.1940, Qupperneq 5

MORGUNN
131
Kristsmyndina,
sem Morgunn birtir hér að framan, þekkja margir ís-
lendingar, því að hún hangir mjög víða í húsum og
mörgum þykir vænt um hana, sakir þeirrar mildu feg-
urðar, sem yfir henni er. E/i það er ekki eins mörgum
kunnugt, að þessi fagra mynd á sér merkilega og furðu-
lega sálræna sögu.
Myndin er gerð undir andaleiðsögn af sænskri stúlku,
sem hét Bertha Valerius og átti heima í Stokkhólmi.
Þetta er eina myndin, sem hún gerði, enda lærði hún
hvorki að teikna né mála.
Árið 1856 hófst hinn fui'ðulegi aðdi'agandi verksins
með því, að dularrödd einhveri’ar ósýnilegrar veru
hvatti ungfrú Valerius til að útvega sér tæki, til að gei’a
með mynd af frelsai'anum. Eins og næri'i má geta brá
xmgfrúnni kynlega og hún virðist ekki hafa ætlað að
taka mai'k á þessu í byrjun. En í'öddin gafst ekki upp.
Hún kvaðst vera óánægð með myndirnar af hinum blóð-
uga, deyjandi Kristi á krossinum og sagðist mundu
stjórna hendi ungfrú Valerius til að gera mynd af
Kristi, sem hinum lifandi friðai'höfðingja, hann væri enn
hinn lifandi leiðtogi mannanna og að þannig ættu þeir
frekar að minnast hans, en sem hins blóðuga, deyjandi
harmkvælamanns. Röddin mælti enn fremur eitthvað á
þessa leið: Þessi mynd á að verða æfistarf þitt og þegar
hún er fullgerð skaltu fá að deyja.
Bertha Valerius hlýddi. Oft liðu svo langir tímar, að
hún gat ekkert unnið að myndinni, en æfinlega þegar
hún fann návist hinnar ósýnilegu veru, vann hún.
Það liðu 40 ár, en árið 1896 var myndin fullgerð og þá
andaðist ungfi’ú Valerius þjáningalaust í svefni.
Myndin er mjög stór, 10 fet á hæð og 6 fet á breidd
og er geymd í einkakapellu í Stokkhólmi, en saga henn-
ar er jafn furðuleg og hún er fögur. J. A.