Lindin - 01.01.1932, Qupperneq 12

10 L I N D I N
til nýárs eða til »þrettánda«, en þá taldist að lokið
væri jólunum.
Ytri viðhöfn við jól mun hafa fremur aukist á síðari
árum, enda nú fullkomnari skilyrði til hennar í betri
heimilis- og kirkjubúnaði og einkum hljóðfærum. Tekið
er upp aftur að hafa kvöldsöng á jólanótt, en eigi neina
vöku í sambandi við hann. — Sérstakur hátíðarsöngur
hafður við messugjörð á jóladag, þar sem þvi verður
við komið.
Tveir jólasiðir nýir hafa innleiðst hér á landi á sið-
ari árum: jólagjafir og jólatré. — Jólagjafirnar eru
erlendur siður. Veit eg ekki um upptök hans. Áður var
hér á landi einkum sumardagurinn fyrsti, sem hafður
var til að skiftast gjöfum (sumargjafir).
Jólatréð er, eins og kunnugt er, annaðhvort nýiega
upphöggvið grenitré með grænu barri, þar sem hægt
er að ná til þess, eða þá smíðuð eftirlíking eftir því.
Er því komið fyrir standandi inni í stofu og alþakið
smá-kertaljósum og góðgætispokum handa börnum.
Þessi jólaviðhöfn var tíðkuð í Strassborg á Þýskalandi
á 17. öld. Á 18. öldinni breiddist hún út um Þýskalaud.
Kom til Kaupmannahafnar í byrjun 19. aldar, og
breiddist þá brátt út um Danmörk. Jafnframt eða litlu
síðar fluttist hún til Frakklands og Englands. Hér á
landi fer hún að tíðkast í kaupstöðum undir lok aldar-
innar, mest sem félagsskemtun fyrir samansöfnuð
börn kaupstaðarins. Safnast þau í stóra stofu, slá hring
utan um tréð, ljómandi í ljósum, haldast í hendur
og hefja hópstig syngjandi umhverfis það. Þegar kert-
in eru brunnin, njóta börnin ávaxtanna (þess sem er
í pokunum) að gjöf. — Eigi er þessi viðhöfn bundin
við sjálfa jólanóttina, nema þó helst, sé hún fyrir ein-
stakt heimili. Er farið þannigl að votta fyrir henni í
sveitum og fer það vel.
Jólatrésviðhöfnin er hugnæm og líkingarfk með til-
liti til hátíðarefnisins: Drottinn vor Jesús Kristur er