Lindin - 01.01.1932, Blaðsíða 21

L I N D I N
19
Því að þitt er rikið, mátturinn og dýrðin. Vér játum,
að vér treystum bænheyrslunni, af því að Guð er al-
máttugur og vér erum börn í ríki hans.
1. Kor. 13.
Lofgjörðaróður um elskuna.
Þrettándi kapitulinn í fyrra bréfi Páls postula til
Korintuborgarmanna er ekki skrifaður í sama stíl eins
og aðrir kapitular í sama bréfi. í þessum kapitula er
sem sé ekki óbundið mál, heldur er hann í ljóðaformi.
Hann er sálmur, sem er þrjú vers. 1. versið köllum vér:
samanburð á kærleikanum og öðrum ágætum gáfum.
2. versið nefnum vér: Lýsingu á margföldu ágæti kær-
leikans. 3. versinu getum við gefið fyrirsögnina: Kær-
leikurinn fellur aldrei úr gildi.
í fyrsta versinu í sálminum, sem telst 1., 2. og 3.
vers kapitulans, telur Páll postuli upp ýmislegt, sem
bæði hann og aðrir meta afarmikils, en hann kemst að
þeirri niðurstöðu, að það sé einkis virði án kærleikans.
Fyrst nefnir hann það, að geta talað öllum tungu-
málum, sem eru til í heiminum og meira að segja líka
sérhvert það mál, sem englar tala. Postulinn ferðaðist
víða um heiminn til þess að prédika og það er ofur-
skiljanlegt, að honum hefði þótt afar vænt um það, ef
hann hefði allstaðar getað ávarpað menn á þeirra eigin
móðurmáli. En hann segir: þótt ég talaði tungum
manna og engla, en hefði ekki kærleikunn, yrði ég
hljómandi málmur eða hvellandi bjalla. Orð, sem eru
sögð án kærleika, líkjast sálarlausum hljómi í hljóð-
færi, þau eru eins og hávaðinn án listar í tónanna ríki,
tilbreytingarlaust málmhljóð, sem felur ekki 1 sér nein-
ar skiljanlegar hugsanir eða tilfinningar.
Næst nefnir hann það, að vita allt, bæði um það, sem
2*