Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1919, Blaðsíða 102

Geymsla garöávaxta.
I. Kartöflnr.
Þegar tekið er upp úr görðunum, þarf að athuga,
livort kartöílurnar séu skemdar af sýki; er það gert
«m leið og útsæði og smælki er aðgreint frá matar-
kartöflum. All sjúkt og gnmsamlegt er tínt úr. Það
•er geymt sér á'parti; haft til heimilisnotkunar eins
íljótt og verða má. Sé svo mikið af skemdum kart-
•öflum, að ekki verði komist yfir að borða það, sem
toorðandi er, fyrr en um seinan, þá mundu kýrnar
þiggja sinn hluta.
Sé tekið upp í þurru veðri og moldin svo þurr,
að hún tolli ekki við kartöflurnar, þá er óþarfi að
þurka þær meira. Votar mega þær ekki setjast til
geymslu, en það er líka til skemda, að þurka þær
of mikið.
Til þess að kartöflurnar geymist vel, verður að
vernda þær gegn frosti, raka og of miklum hita.
Pað er vandi að halda rakanum og hitanum innan
réttra takmarka.
Hentugt er að geyma kartöflur í þurrum kjallara,
á kössum eða tunnum. I öðrum húsum innanbæjar,
þar sem ekki frýs rnjög mikið, má gejrma þær; þar
má hlúa að þeim eftir þörfum, með torfi, mottum
<eða öðru því Hku.
Par sem mikið er um kartöflur og vandhæfni á
geymslustað, er hentugt að gej'ma útsæðið, og aðrar
kartöflur sem geymast eiga fram á vor, i gryfjum.
Pessar gryfjur eru oft gerðar úti, annaðhvort í görð-
unum sjálfum eða utan þeirra, þar sem ekki þarf
oð óttast jarðraka. Æskilegt væri, að hafa þessar
gryfjur í gólfinu á framhýsum. Pað er kostur tölu-
verður, að geta litið eftir kartöflunum við og við að
vetrinum og séð, hvernig þær geymast. Ef gryfjurnar
eru gerðar úti, væri æskilegast, að hafa þær þar,
sem snjór liggur yfir á vetrum, annars gætu komið
(74)