Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1919, Blaðsíða 107

á bát. Með veiðarfærura má taka þarann í djúpurrs
sjó, en bezt er þó að vera að því á fjörunni.
Hrannir (brúkir). Það eru oft ósköpin öll af þara,
sem bárurnar bera að landi. Um stórstraum berast
hrannirnar svo hátt á land, að þær tekur ekki út, og
geymast þær þar oft mikinn hluta vetrar og geta þá
oft orðið að liði, ef fyrir fjörubeit tekur af ísalög-
um. Annars eru hrannir fyrri part vetrar víða til
hins mesta gagns til beitar. — Hrannir eru og not-
aðar sumstaðar til þörungatöku, einkum ef súrsa6
er. JÞað mætti og það ætti að gera það í miklu
stærri stíl.
Verkun og geynisla. Verkunaraðferðir eru aðalleg®
tvær: að þurka og súrsa.
Purkun. Þegar búið er að taka þörungana á a6
þvo þá sem allra bezt, og að þvi loknu þurka þá á
góðum og lireinum þurkvelli. Peir eru breiddir sem
þynst og þurkaðir sem hvert annað hej7. Peir eru
þurkvandir og vart mun þeim veita af þremur góð-
um þurkdögum. Bezt er að geyma þá í þurru húsi,
hlaða þeim vel og þrýsta saman. Væri jafnvel gott
að láta létt farg ofan á.
Súrsun þörunga heíir Daníel Jónsson bóndi á Eiði
á Langanesi fundið upp. Eru gryfjurnar grafnar vi&
sjó. Börungarnir eru teknir úr hrönnum og er þeim
annaðhvort ekið að gryfjunni eða þeir eru bornir
þangaö. Gryfjan er því næst fylt sem mest má verða
og farg svo borið á. — Sé nýr þari tekinn til súrs-
unar er gott að þvo liann eða Iáta hann rigna áður.
— Þarann má þvo úr sjó, ef vatn er ekki við hend-
ina. Sé þarinn tekinn úr hrönnum þarf ekki að þvO'
hann því aö þá er liann margskolaður af öldunum,.
og hefir þá einnig oft og tíðum rignt.
Gjöílu. Purkaðir þörungar eru einkum handa kúrm
Sé þeir stórir er bezt að smækka þá allmikið. Holl-
ara er kúnum, að þararnir sé afvatnaðir áður en gefid
(79)