Tímarit Máls og menningar - 01.10.1941, Blaðsíða 45
TÍMARIT MALS OG MENNINGAR
139
hverfis, vindblær heilbrigðara þjóðlífs og bjartara um-
hverfis mundi feykja ösku ömurleikans og blása að glæð-
um móðurástarinnar á ný. Svo er annað: Þjóðfélagið i
heild sinni á í fórum sínum andleg auðæfi, sem varðveit-
azt með tungunni, hókmenntunum, sögunni. Ilver ein-
asti þegn þjóðfélagsins á kröfu til að fá aðgang að þess-
um sameiginlega arfi. Eðlilegast er, að heimilin annist
sem mest um að miðla honum til ungbarnanna. En séu
fullnægjandi skilyrði til þess ekki fyrir hendi, þá verður
að fara aðrar leiðir. Meðal annars í þeim tilgangi verður
því að starfrækja leikskóla, barnagarða, harnaskóla,
barnabókasöfn, framhaldsskóla o. s. frv. Og menningar-
arfur Islendinga mun reynast því tiltækilegri og hald-
betri sem meira reynir á. Því meira sem, syrtir í lofti,
þeim mun sterkari bjarma mun leggja af íslenzkum menn-
ingararfi um allar byggðir landsins. Og hver man þá
Ara, Snorra, Jón Arason, Eggert |Ólafsson, Jónas Hall-
grímsson, Jón Sigurðsson, að ógleymdum öllum öðrum
afreksmönnum þjóðarinnar að fornu og nýju, ef menn
örvænta á örlagastundu um, að hægt sé að vekja upp
þann hugsjónaloga með þjóðinni, sem vermi og lýsi æsk-
unni til nýrra dáða og brynji hana til baráttu við hvers
konar vágesli, sem að garði hennar kann að bera á ó-
komnum tímum.