Tímarit Máls og menningar - 01.10.1941, Qupperneq 8

102
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
í hættu. heldur líka gefið okkur nýja möguleika. Ef við
sjáum engin ráð nema eigingjarnt gróðabrask, bretaþjón-
ustu og tuktliús, þá erum við að sjálfsögðu glötuð þjóð.
En livers vegna slikt ráðaleysi? Nú ættu einmitt að vera
tímar að gefa þjóðinni verkefni, sem hún getur samein-
azl um á ýmsum sviðum, verkefni, sem eiga framtíðar-
gildi. Við eigum ef til vill nú beztu tækifærin sem við
böfum nokkurn tíma átt til að vinna verkleg og menn-
ingarleg afrek. Aldrei í þjóðarsögu fslands befur verið
annað eins uppgrip af peningum. Tugir miljóna safnast
fyrir á liverjum mánuði, og einstaklingarnir vita ekki,
livað þeir eiga við fé sitt að gera. En samtímis er allt látið
baldazt i niðurníðslu og spurt i dæmalausri ófyrirleitni:
Hvar á rikið að fá peninga, ef það getur ekki selt brenni-
vín? Það er erfitt að fá botn í svona rökfærslu, og við
liljótum að spyrja á móti: Er verið að liafa okkur að
fíflum, eða bvað liggur á bak við nöldur rikisvaldsins um
fjárleysi á svona tímum? Allt okkar viðliorf verður að
breytast, allt vonleysi og barlómur skal útlægt gert, eins
sú raunarella, að við séum öllu að týna, sjálfstæði, menn-
ingu, þjóðerni, tungu. í stað bins neiðkvæða nöldurs eiga
að koma jákvæðar athafnir, verlc og framkvæmdir, sem
unnin eru í þágu þjóðarheildarinnar og framtíðarinnar.
Hinir sundruðu einstaklingar eiga að lnndast samtökum
til þjóðarframtaks sem aldrei fyrr. Framkvæmdaráætlan-
ir ber að gera fyrir atvinnuvegina og bæjafélögin, starfs-
menn á liverju sviði eiga að skipuleggja samtök sín. í stað
tuktbúsa fyrir æskuna á að reisa banda henni uppeldis-
og menningarstofnanir. Öll okkar bugsun og allt okkar
starf verður að komast á nýjan grundvöll, þar sem sjón-
armiðin eru stærri og heiðarlegri.
Er við minnumst Snorra Sturlusonar, felst í afrekum
lians bvöt og eggjan til okkar og samtimans að vinna
íslenzkri menningu allt það gagn, er við megum, skapa úr
lífsreynslu þjóðarinnar ný menningarverðmæti, sem eigi
varanlegt gildi, fullgera i minningu bans eittbvert það