Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.10.1941, Side 75

Tímarit Máls og menningar - 01.10.1941, Side 75
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR 169 fclagið Bralima Samaj, er stofnað var 1830 af Ram Mouhim Roy. Nafnið Brahma Samaj þýðir „kirkja liins eina Guðs“, og hefur félag þetta nokkurs konar indverska siðahót að markmiði, endurnýjun og eflingu indverskrar menning- ar á trúarlegum grundvelli, mjög frjálslyndum. Devend- ranath Tagore varð einn af helztu leiðtogum þessa trú- félags, gaf því prentsmiðju og stofnaði hengalskt tíma- rit, er mikinn þátt hefur átt í fegrun og þjálfun bengalskr- ar tungu. Hann lagði niður furstatitil þann, er hann hafði erft, og lifði mjög óbrotnu og grandvöru líferni. Er liann af mörgum talinn einhver hinn mesti andlegur leiðtogi Indverja. Rabindranath Tagore var yngstur 7 bræðra og 3 systra. I bernskunni hafði hann ekki mikið að segja af föður sín- um, því að hann var þá löngum á ferðalagi. Uppeldi hans önnuðust þá lielzt þjónar l'jölskyldunnar, er oft gerðu sér hægt um vik og lokuðu hann inni. Vandist hann þann- ig þegar í bernsku einveru og íhygli, en öðlaðist einnig sterlca þrá eftir náttúrunni og frelsinu. Hin næma snert- ing lians við náttúruna þegar í bernsku birtist meðal ann- ars í Ijóðabók lians „Hálfmáninn", og i endurminningum sínum lýsir hann því, hve dulrænt magn lífsins og veraldar- innar töfraði bernskuskynjun hans. Tagore hóf skólanám sitt með mikilli eflirvænlingu, en varð brátt fyrir vonbrigðum. Skólinn varð sem fangelsi fyrir hið næma skáldeðli lians, og segir hann sjálfur (Per- sonality, My School), að endurminningin um skólavist sína hafi verið undirrót þess, að hann síðar stofnaði hinn fræga skóla sinn. Hann lærði þó m.ikið, en ekki sízt á heimilinu. Sem unglingur fékk hann að ferðast með föð- ur sínum til Himalavafjalla, og varð sú ferð honum ó- gleymanleg. Faðir hans kenndi honum ýms fræði og vakti ábyrgðartilfinningu lians. Ilann fékk drengnum dýrmætt gullúr og sagði honum að gæta þess vel og draga upp reglulega. Drengurinu dró það svo oft upp, að brátt þurfti að senda það til úrsmiðs, en ekki ldaut hann neina á-
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.