Tímarit Máls og menningar - 01.10.1941, Qupperneq 96

190
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
fram í því, að hann lifir i trú, en ekki í skoðun, aS minnsta
kosti í sumum efnum, og lief ég þegar gert nógsamlega
skýra grein fyrir þessu. Og ekki fæ ég séS, aS trúarbrögSin
hafi nein þau verSmæti aS veita, sem ekki megi fá meS
öSrum hætti. Hins vegai- má ekki blanda samán trúar-
brögSunum og viSfangsefnum, sem eru þeim óviSkom-
andi. Til dæmis þarf spurningin um þaS, hvort líf sé eftir
dauSann, ekki aS koma trúarbrögSunum viS fremur en
sú spurning, livort líf sé á stjörnunni Marz. Sama máli
gegnir um þá spurningu, hvort ekki geti veriS til full-
komnari verur en mennirnir. Nordal spyr, hvort þaS
mundi koma í hága viS díalektíska efnishyggju, aS til
væru verur á miklu liærra þroskastigi en maSurinn, ef
þær væru í einlivers konar líkama, eSa liitt, aS þessar ver-
ur hefSu álirif á mannlegt líf og hugsun, ef þau áhrif færu
fram fyrir „milligöngu“ efnis, líkt og t. d. ljóssveiflut*
herast. Þessu er óhætt aS svara neitandi. ÞaS má til aS
mynda telja ákaflega sennilegt, aS í geimnum sé mikill
fjöldi byggilegra lmatta, þótt þeir séu hlutfallslega mjög
fáir, og virSist ekkert vera því til fyrirstöSu, aS á mörgum
þeirra séu eldri og þroskaSri líftegundir en á þessari jörS.
Og þaS er mjög vel hugsanlegt, aS rétt geti veriS kenning
dr. Helga Péturss um lífgeislanina, sem á aS geta boriS
slík álirif milli lmattanna. En þótt slíkar líftegundir kunni
aS vera til, þá er aSeins stigsmunur á þroskastigi þeirra
og mannsins, og livi skyldi maSurinn fara aS tilbiSja þær
og kalla þær guSi sína? MeS sama rétti gæti ferfætlingur-
inn kalIaS manninn guS sinn, eSa fuglinn ferfætlinginn,
eSa fiskurinn fuglinn. Hin eina rökrétta guSshugmynd er
sú, sem felur í sér alfullkomleik guSsins, en henni fylgir
þaS vandkvæSi, aS erfitt er aS skilja, hvernig alfullkominn
guS gæli veriS höfundur aS svo ófullkonmum heimi sem
þessum.