Tímarit Máls og menningar - 01.05.1945, Blaðsíða 93

HEIMSRÁÐSTEFN.A VERKALÝÐSFÉLAGANNA
.83
skipulagi, þar sem öllum þjóðum, stórum og smáum, verði tryggt
öryggi og friður, þar sem öllum séu gefin jöfn tækifæri til að leggja
fram sinn skerf að velferð alls mannkyns. Arðrán nýlendnanna
verður að hverfa, og í þess stað verður að veita þeim alla aðstoð
til að öðlast svo fljótt sem unnt er stjórnarfarslegt og efnalegt sjálf-
stæði.
Þá var endurreisnarstarfið, að styrjöldinni lokinni, tekið til ræki-
legrar meðferðar, og í sambandi við það ýmsar mest aðkallandi
kröfur verkalýðssamtakanna. Ráðstefnan lagði megináherzlu á al-
Jjjóðlega samvinnu til að skapa heilbrigð viðskipti þjóða í milli.
Hún taldi samvinnu UNRRA (hinnar alþjóðlegu hjálparstofnun-
ar) og verkalýðssamtakanna æskilega, og lagði áherzlu á þá yfir-
lýsingu UNRRA, „að aldrei megi veita hjálp né efni til viðreisnar-
starfsemi í pólitískum tilgangi, eða sýna hlutdrægni vegna kynþátta,
trúarbragða né pólitískra skoðana."
Umskipulagning framleiðslunnar verði að fara fram í samvinnu
við og undir eftirliti verkalýðssamtakanna, og miðast fyrst og fremst
við þarfir alls almennings.
Ráðstefnan taldi aukna framleiðslu og bættar vinnuaðferðir gera
framkvæmd 40 stunda vinnuvikunnar, sem hámarksvinnutíma, ó-
umflýjanlega nauðsyn,-og þar sem þróun framleiðslunnar væri kom-
in á mjög hátt stig, gæti styttri vinnuvika verið nauðsynleg, vitan-
lega án skerðingar á launum.
Mjög rík áherzla var lögð á að koma þyrfti upp víðtækum Jjjóð-
félagstryggingum, hinum tryggðu að kostnaðarlausu og undir eftir-
liti verkalýðssamtakanna.
Ég hef hér að framan drepið lauslega á nokkur af þeim helztu
málum, er fyrri hluti ráðstefnunnar tók til meðferðar, en vitanlega
er ekki á mínu valdi að gera í stuttri tímaritsgrein sæmileg skil
þeim mörgu og merku samþykktum, er þar voru gerðar.
Síðari hluti ráðstefnunnar ræddi aðallega framtíðarskipulag al-
Jjjóðasamtaka verkalýðsins. Hófst sá hluti hennar með framsögu-
ræðu Sidneys Hillmanns frá Bandaríkjunum. Lagði hann áherzlu
á þá einingu, er ríkjandi væri á ráðstefnunni, og nauðsyn þess, að
hún næði lengra en aðeins til þess að gera samþykktir, hún yrði
líka að verða að skipulagslegri einingu. Allar þær fögru samþykktir,