Tímarit Máls og menningar - 01.05.1953, Side 65

STYRJÖLDIN VIÐ RÚSSA
5S
hausthreinsun hunda og enginn vissi til að nokkur kýr hefði veikzt af
doða.
En hvað rak þá manninn út af heimili sínu undir náttmál í svartasta
skammdeginu?
Það gerðu tvær háleitar dyggðir, þegnskapur og ábyrgðartilfinning.
Þessar dyggðir höfðu yfirskyggt Arnfinn á nærri yfirskilvitlegan hátt._
líkast því er menn frelsast á Hersamkomu eða í Hvítasunnusöfnuði.
Nokkrum árum áður en þessi saga gerðist bar svo til, að þingmaður
kjördæmisins dó, en flokkur hins látna þingmanns sendi ungan lög-
fræðing úr Reykjavík út í kjördæmið til þess að vinna það á ný flokkn-
um til handa og fara með umboð Arnfinns og annarra íbúa byggðar-
lagsins á alþingi.
Þá atvikaðist einnig svo, að Arnfinnur gerðist fylgdarmaður og
hestasveinn lögfræðingsins á yfirreið hans um héraðið, sat alla fundi,
er hann átti með háttvirtum kjósendum og hlýddi á málflutning hins
menntaða Reykvíkings. Hinn verðandi þingmaður ræddi á fundum
þessum aðallega um versnandi þjóðarhag og skuggalegt útlit í lands-
málum og í alheiminum yfirleitt. Þetta alvarlega ástand hafði skapazt
vegna þess, að pólitíska andstæðinga lögfræðingsins og ýmsa vonda
menn um víða veröld skorti þegnskap og ábyrgðartilfinningu. En hinu
alvarlega ástandi mátti snúa til hins betra á þann einfalda hátt að
kjósa lögfræðinginn til þess að fara með umboð þessa afskekkta sveita-
kjördæmis á alþingi. Þeir sem slíkt gerðu sýndu fullan þegnskap og
ábyrgðartilfinningu, en hinir, sem móti stóðu, voru óþjóðhollir og óá-
byrgir angurgapar.
Arnfinnur nam þessi fræði öll þegar á fyrsta fundinum og hann varð
því sælli, hið innra með sér, sem hann heyrði þau oftar, líkt og endur-
fæddir menn komast því nær guði, sem þeir lesa meira í heilagri ritn-
ingu.
Lögfræðingurinn vann glæsilegan kosningasigur. Þar með var frama-
braut hans þó ekki á enda. Innan tíðar var hann orðinn ráðherra og
búinn að fá forystuna í flokki sínum í sínar hendur.
Arnfinni á Eyri launaði hann dygga fylgd með því að gera hann að
aðaltrúnaðarmanni sínum og umbjóðanda í kjördæminu og hafði þar
með fyrstur manna komið auga á þá miklu orku, sem bjó hið innra
með þessum bónda.