Tímarit Máls og menningar - 01.05.1953, Side 119

UMSAGNIR UM BÆKUR
109
Hversu sem „klukkur úr turni kurla líf okkar“ er lausnin ekki flótti til náttúr-
unnar, ekki flótti undan hinu myrka valdi sem þú hatar né skyldunum við þjóð-
félagið, heldur:
frelsið er falið þar
sem fólkið berst —
Skáldið fellir hér dóm yfir einstaklingshyggjunni, sér að sóknin og baráttan í
fylkingu alþýðunnar er leiðin framundan til sigurs, og engu að kvíða:
gæfa þín týnd — Nei! enn áttu kvöl og ást
sem ekkert gat haggað né slökkt en logar og hljómar
í djúpi hjarta þíns: líkn hennar rís og ljómar
leiðina fram, og hik þitt og vonleysi snýst
í þor, í trú á sigur sannleiks og réttar;
hið sókndjarfa lið sem þú beygðir hjá
kallar þig þúsund tungum til einnar áttar
gegn áþján dauðans, sundrung og feigðarþrá;
Eða með orðum Hamlets sem geta átt við verklýðsstétt nútímans:
__Svo einn og ungur
erfingi fjarlægs ríkis stendur þú
gegn vélum þessa heims. Þú bíður, hlýtur
að hika um sinn og væðast dirfð, en þá
er svikabálsins sorarauðu tungur
syngja þér kvöl og dauða vinnurðu á
þeim seka og efnir heit þín sterk og hrein.
Undrast má að enn er aðeins vikið að efni örfárra kvæða í bókinni. Hún er í
heild ekki stór, aðeins 32 kvæði og mörg af þeim ekki nema eitt erindi. Málfegurð,
listræn skynjun og heiður svipur er einkenni þeirra allra, en meginkvæði bókar-
innar, þau er gefa henni fyllingu, I Eyvindarkojaveri, í garðinum, Hamlet, Þar
skal dagurinn rísa, Var }>á kallað o. fl., eru þrungin hugsun og djúpri tilfinningu.
Eitt kvæði sem ber hið daufa nafn Vísa stendur sér, list stórbrotin í sniði, skær
og máttug, verðugt að standa sem eilíf áminning um gereyðingarhemað Banda-
ríkjamanna og Sameinuðu þjóðanna í Kóreu. Leiftrandi er einnig fremsta kvæði
bókarinnar, Dans, um hin samtendrandi öfl lífs og fegurðar er ljóma upp heim-
inn; Mér dvaldist of lengi, lokakvæðið, hefur einfaldan mildan tón sem streymir
boðleið til hjartans. Við ána er rímþraut mikil sem þó uppsker varla laun síns
erfiðis, of jafn flaumur án lýsandi stakra mynda. Skáldlegt smákvæði er Myrkur
og regn.
Ljóð Snorra eru flest unnin með þeim hætti, bundin í það form máls og hug-