Tímarit Máls og menningar - 01.06.1990, Qupperneq 96

ið sértæk" á þessari öld, hún hefur ávallt verið
meira eða minna sértæk. Brynjólfur Bjamason
segir: „Heimur eðlisfræðinnar er litlaus, þög-
ull, og bragðlaus og óáþreifanlegur. Af slíkum
heimi er ekki hægt að gera sér neina mynd,
heldur ekki hugmynd í bókstaflegri merkingu
(...). Þetta er í rauninni ekki hugmyndaheimur,
heldur hugtakaheimur." Heimur rúms og tíma.
Reykjavík 1980.
19. Stephen W. Hawking: A Brief History ofTime.
London 1988, bls. 122.
20. Habermas: sama og í nmgr. 12, bls. 206-207.
21. Habermas: sama og í nmgr. 12, bls. 201.
22. Mér er fullljóst að hér er á ferðinni gróf ein-
földun. Expressjónisminn er t.d. afar tilfinn-
ingaheit gerð nýstefnu. Og auðvitað eru þess
dæmi að nýstefnuskáld móraliseri í ljóðum.
Hannes Sigfússon er t.d. mjög móralskt skáld.
Það er því ekki hlaupið að því aö alhæfa um
fjölþætt og flókið fyrirbæri eins og nýstefnuna.
Kannski eiga nýstefnulistaverk engan einn
sameiginlegan nefnara.
23. Allan Janik og Stephen Toulmin telja sig finna
kúnstugheit hjá annarri kynslóð miðevrópskra
módemista, ekki hjá brautryðjendunum. Og
það athyglisverða er að þeir tengja kúnstugheit
og tilraunahyggju nýstefnumanna á þriðja tug
aldarinnar við raunspekina! Fulltrúar svo-
nefndrar nytjatónlistar (þý. Gebrauchsmusik)
höfnuðu hugmyndinni um að tónskáldið ætti að
hamast við sjálfstjáningu. Janik og Toulmin:
Wittgenstein’s Vienna. New York 1973, bls.
247-251.
94
TMM 1990:2