Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2000, Blaðsíða 42
Rósa B. Blöndals
Sjötta og síðasta vers í sálmi síra Valdimars:
Sá andans andardráttur
sé óslítandi þáttur
á milli mín og þín.
Er barnslegt hjarta biður,
þín blessun streymir niður.
Egfer til þín, kom þú til mín.
Þegar þessi tvö miklu skáld segja þau fleygu orð, sem hér er vitnað til,
um hjartsláttinn og andardráttinn, sem Guð heyrir sínum himni frá, þá kem-
ur í nýjum ferskleika, eins og - nærmynd, - afsamruna mannlegrar sálar við
Guð.
Sérlega athyglisvert er, að fáum áratugum eftir dauða þeirra (skáldanna),
eða þann 20. júlí 1969, þegar menn lenda í fyrsta skipti á tunglinu úti í him-
ingeimnum, þá kemur í ljós, að menn frá vorum himni og jörðinni, fylgjast
nákvæmlega með hjartslætti og andardrætti mannanna úti í geimnum.
Á einu snöggu augabragði þurfti einn geimfaranna að aftengja flaugina
sem þeir lentu svo á, í fyrsta skipti á yfirborði tunglsins, frá aðalflauginni,
sem hafði flutt þá frá móður jörðu á sporbaug í kringum tunglið. Þegar geim-
farinn rauf þetta mikilvæga samband við móður jörð, þá sást greinilega á línu-
riti, niðri á jörðinni, hvernig hjarta geimfarans, snögglega barðist hraðar og
titraði.
Þessa vísindalegu frásögn rengir enginn, en margir efast um sannleiksgildi
orðanna í sálmunum.
Flestir sálmar síra Valdimars og síra Matthíasar voru auðskildir börnum, sér-
lega þeir allra fegurstu.
Ekki þarf að efnagreina trúna og snilldina, til þess að njóta þeirra, frem-
ur en súrefni eða brauð, til að njóta þess.
Fróðlegt er í þessu sambandi að sjá hvað síra Valdimar segir á bls. 4-5 í
afburðavel saminni grein um síra Matthías vin sinn.
Greinina nefnir hann: Séra Matthías Jochumsson trúarskáld, og birtist hún
í Prestafélagsritinu 3. árg. 1921, skömmu eftir andlát skáldsins.
Þótti mér afar vænt um að sjá hvað síra Valdimar var mér samdóma í þessu
tilviki.
Síra Valdimar skrifar svo:
40