Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.09.2012, Blaðsíða 24

Hreinn Hákonarson
Fossvogskirkja 3. febrúar 2012
Jón Magnús Ásgeirsson, prófessor
f. 10. ágúst 1957 - d. 29. janúar 2012
Ndð sé með yður og friður!
í Tómasarguðspjalli (Tm 77) standa þessi orð:
„Jesús mœlti: Eg er Ijósið sem skín yfir öllum.
Sjdlfur er ég gjörvallur geimurinn sem undan mínum
rifium er runninn og teygir sigjafnframt til mín.
Kljúfið viðarbút og ég er þar.
Veltið við steini og þér munuð finna mig þar. “
Amen.
Maðurinn skimar eftir fótfestu fyrir hugsanir sínar, langanir og þrár. Á ferð
sinni í tímanum leitar hann hælis og öruggrar borgar - leitar vegna þess að
hann er knúinn til þess. Hann er vera sem spyr - úr hvaða djúpi er hann
kallaður til þessa jarðlífs, spyr um Guð - já, hann er leitandi vera, spyrjandi
og full undrunar á þeim svörum sem gefast.
Maðurinn - ég og þú - er á göngu um lífið og veltir við steinum og
hvort hann finni þar eitthvað, sjái eitthvað, er háð því hvort hugur hans og
augu séu opin fyrir hinu andlega í veröldinni - eða hvort hann gangi um
sem blindur maður í ferð án fyrirheits.
Hvað sér hann þegar viðarbúturinn er höggvinn? Sér hann einhver merki
þess að ljósið hafi skinið í heiminum? Að ljósið skíni í heiminum - núna?
Ljósið.
Tómas postuli hefur eftir Jesú orð um ljósið. Ljósið sem mönnum er
boðið að sjá í myrkum heimi.
Ljósið sem okkur er boðið að sjá þegar við kveðjum samferðamenn
okkar - og þegar við kveðjum sjálf.
22