Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.09.2012, Blaðsíða 27

menntaskóla og guðfræðideild, sem og frændur og frænkur, fögnuðu honum
enda hafði hans verið sárlega saknað.
Og allt varð sem fyrrum. Löng samtöl um lífið og tilveruna, guðfræðina
og heimspekina; um menn og málefni; og þjóðmálin en á þeim hafði
hann ákveðnar skoðanir og var óragur við að setja þær fram. Margar voru
veislurnar sem hann hélt og var höfðingi hinn mesti heim að sækja eins og
hann átti kyn til. Sjálfur var hann manna glaðlyndastur og naut sín til fulls
í hlutverki gestgjafans.
Nokkru eftir að hann kom heim frá Bandaríkjunum festi hann kaup á
húsi í Kópavoginum og bjó Ásgeir faðir hans með honum þar uns hann lést
árið 2006. Blessuð veri minning hans.
Oll höfum við komið á heimili Jóns. Hann skipulagði heimilið af mikilli
natni og smekkvísi enda mikill fagurkeri. Hverjum hlut var þar valinn
staður svo vel sæmdi. Þetta var ríki Jóns og hvergi annars staðar leið honum
betur. Sambúð þeirra feðga, Jóns og Ásgeirs, gekk vel enda þótt þeir væru
ólíkir um margt og faðir hans var þakklátur fyrir að geta í elli sinni búið
hjá syni sínum.
Jón kunni vel við háskólakennsluna og undirbjó sig samviskusamlega
fyrir hana. Stúdentarnir komu ekki að tómum kofanum hjá honum. Þeim
þótti hann fjörugur enda varpaði hann iðulega fram óhefðbundnum skoð-
unum í fræðunum og nýjum - og hristi rækilega upp í nemendum sínum.
Hann var þeim mjög hjálplegur í náminu en sló ekki vitund af kröfum
sínum. Hann vissi að það myndi koma þeim vel síðar meir þó kveinað væri
um stund. Metnaður hans fyrir hönd guðfræðideildarinnar var mikill. Hann
vildi leggja sitt af mörkum til þess að guðfræðimenntun á Islandi væri eins
og hún gerðist best í heiminum. Sjálfur átti hann sér fræðaathvarf í klaustri
einu í Róm og dvaldist þar gjarnan í rannsóknarleyfum sínum. Margur
minnist nú ógleymanlegrar leiðsagnar hans um borgina eilífu við Tíber en
hún átti ætíð hug hans og hjarta.
Nýr hamingjukafli í lífi Jóns hófst þegar kínverski læknirinn Gang Chen
fluttist til íslands árið 2003 og þremur árum síðar sonur hans, Jón Qiao Sen
Chen, þá tæplega átta ára gamall. Heimilislífið á Kársnesbrautinni breyttist
vitaskuld þegar þangað var komið barn. Jón lét sér afar annt um drenginn
og var metnaðarfullur fyrir hans hönd; vakinn og sofinn yfir skólanámi hans
sem og tónlistaræfingum. Hann tók uppeldishlutverk sitt alvarlega og sinnti
því af kostgæfni sem drengurinn fær seint fullþakkað.
25