Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.09.2012, Blaðsíða 137

um guðfræðileg efni og öðlast þannig nýjan og dýpri skilning á þeim, séu
þau leidd áfram af varfærni og með opnum spurningum.
Margvísleg sjónarhorn barnaguðfræðinnar sem hér hafa verið kynnt ættu
að vera kennurum, bæði á vettvangi skólans og innan kirkjunnar, hvatning
til að tileinka sér ný og fjölbreyttari vinubrögð í starfi sínu en raunin
hefur verið. Ljóst er þó að ný vinnubrögð, með aukinni þátttöku barna í
samræðum, krefjast meiri tíma.
Niðurstöður ritskýringar á textum, sem greina frá orðum Jesú um börn,
ættu að verða kirkjunni hvatning til að endurskoða afstöðu sína til barna og
stöðu þeirra í safnaðarstarfinu, sbr. ályktun Webers: „Þegar veröld mannsins
er skoðuð af sjónarhóli guðsríkisins, eru börnin í fyrsta sæti.“
Hvort barnaguðfræði og ástundun ritskýringar með börnum á eftir
að nema land hér skal ósagt látið. En það er von mín að henni verði
vaxandi gaumur gefinn, bæði á akademískum vettvangi guðfræðinnar og á
fræðsluvettvangi kirkju og skóla.
Útdráttur
Barnaguðfræði hefur fram að þessu ekki verið umræðuefni íslenskra guðfræð-
inga. Á Norðurlöndunum, í Þýskalandi og Bandaríkjum Norður Ameríku
hefur umræða um barnaguðfræði staðið allt frá því á miðjum níunda áratug
síðustu aldar. í þessari grein er leitast við að gera grein fyrir guðfræðilegum,
þroskasálfræðilegum og uppeldisfræðilegum forsendum barnaguðfræðinnar,
auk þess að ræða ólíkan skilning á því hvað hugtakið felur í sé.
Hér er um að ræða: Guðfrœði um börn, sem felur í sér ritskýringu og
túlkun á ummælum Jesú um börn, guðfrœði af sjónarhóli barna þar sem
áhersla er lögð á stöðu barna við tilteknar aðstæður, bæði í frásögnum
Biblíunnar og í samtímanum. Þá er rætt um guðfrœði barna, sem fæst við
rannsóknir á því hvort börn geti á sjálfstæðan hátt velt fyrir sér og túlkað
biblíutexta, guðfrœðifyrir börn sem má flokka sem stuðningsgrein við trúar-
uppeldisfræðina og leitast við að gera sér grein fyrir hvaða trúarleg og
guðfræðileg efni skuli kynna börnum á ólíkum þroskaskeiðum og hvernig
megi gera þau merkingarbær í hugum þeirra. Að lokum er er rætt um
guðfrœði með börnum, þar sem fullorðinn einstaklingur ræðir tilvistarspurn-
ingar og biblíufrásagnir við börn þar sem hlutverk hins fullorðan er ekki
að veita svör heldur laða fram reynslu og hugsanir barnsins um guðfræðileg
efni. í slíkum samræðum er ekki keppt að því að skýra fyrir barninu eins
135