Úrval - 01.02.1947, Blaðsíða 61

Úrval - 01.02.1947, Blaðsíða 61
FRÖÐLEIKSMOLAR 59 loft er í lungunum, loftgöngum og víðar. Mörgum mönnum skýtur alls ekki upp eftir að þeir hafa farið í kaf einu sinni. Maður, sem er að krukkna, reynir ósjálfrátt að bjarga sér, með því að busla. Við það sogast vatn niður í barkann, veldur hósta, sem tæmir lungun af lofti, og maðurinn sekkur. Ef allt loft tæmist úr lungunum, skýtur honum ekki afcur upp, einkum ef hann er alklæddur. Hinsvegar getur komið fyrir, að manni skjóti upp oftar en þrisvar áður en hann örmagn- ast og sekkur í hinzta sinn. Btíiigur strúturinn höfði sínu í sandinn? Margir halda, að strútar stingi höfðinu í sand, þegar þeir vilja dyljast, og ímyndi sér, að þeir sjáist ekki vegna þess, að þeir sjái ekki sjálfir. Þessi tilhæfulausa hug- mynd er að minnsta kosti tvö þúsund ára gömul, og á senni- lega rætur sínar að rekja til þess, að strútar stinga höfðinu í sand til að leita vatns undir honum, og hins, að þegar strút- ar hvíla sig, setjast þeir á hækj- ur sér og láta hálsinn og höfuðið hvíla á jörðunni fyrír framan sig. Meðan fuglinn er þannig hreyfingarlaus, er erfitt að koma auga á hann úr fjarlægð, og ef til vill veitir þessi stelling honcun einhverja vernd fyrir óvinum hans. Vex hár og skegg á dauðum mömium? Vísindamenn eru ekki á einu máli í þessu efni, en líkur benda til, að hár og skegg hætti að vaxa við andlátið. Það, sem virðist vera hár- og skeggvöxt- ur á líkum er skýrt á þann hátt, að vefurinn um hverja hársrót skorpni vegna uppgufunar vöðvavökvans. Vegna þess þarf stundum að raka lík, er þau hafa staðið uppi nokkra daga. Ekki deyja allir vefir líkamans jafn snemraa. Nokkrir hlutar hans geta haldið áfram að lifa klukkustund eða lengur eftir að hjartað hættir að slá. Þeir, sem halda því fram, að þess séu dæmi, að hár vaxi eftir clauð- ann, játa, að mjög sé það sjald- gæft og aðeins stuttan tíma. Það, að hárin lengjast og negl- ur á fingrum og tárn, sem stundum má sjá dæmi um á lík- um, er einungis afleiðing þess, að húðin skorpnar og leggst að
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.