Úrval - 01.02.1947, Qupperneq 123

VlKINGASKIPIÐ „ÚLFURINN"
121
blendingar og nokkrar konur og
börn — hið venjulega safn
manna af öllum þjóðernum, sem
ferðast á farþegaskipum Aust-
urlanda.
Þegar fangarnir höfðu verið
flokkaðir — konum og börnum
var komið fyrir miðskips, og
hlúð að þeim eftir föngum eins
og ávallt var gert —stofnaði
Nerger til fjöldaútfarar. Hinir
látnu voru sveipaðir í sængur-
dúk sinn, og Nerger viðhafði
hina venjulegu útfararsiði.
Nerger og menn hans fóru um
borð í Hitachi Maru, til þess að
framkvæma athöfnina. Þetta
var ákaflega mikilfengleg sjón:
herskipið og hertekna skipið
lágu hreyfingarlaus í rauðu aft-
anskini Indlandshafsins, líkmn
var varpað útbyrðis, og síðan
tóku skrúfurnar að snúast aft-
ur og bæði skipin fjarlægðust
þennan óhappastað.
Síðar komumst við að raun
um, að skipstjórinn á IHtachi
Mant hafði hagao sér eins illa
og frekast var unnt. Skip hans
gekk 14 mílur, og hafði því ekki
átt að láta ókunnugt skip kom-
ast í skotmál við sig. En þegar
Wólf var kominn í skotmál, dró
skipstjórinn fyrst upp merki
um það, að hann féllist á kröfur
herskipsins, en jafnframt lét
hann miða fallbyssunum og hélt
ferðinni áfram. Þetta olli skot-
hríð Wolfs. Og að síðustu reyndi
hann að nota loftskeytin, eftir
að skipið hafði staðnæmst og
var á valdi óvinarins. Þetta var
óslitið fálm og flaustur allt
saman.
Að síðustu kórónaði japanskt
skipstjórinn verk sitt með því
að fremja sjálfsmorð um borð t
Wolf.
Næsta morgun vörpuðu skip-
in akkerum í lóni Maldiveeyj-
anna. Það var undravert, hve
góð sjókort Nerger hafði, og
hve djarft hann sigldi um ó-
kunn sund. Hérna sigldi hami
í gegn um þröngt sund á Kór&l -
rifinu — sund, sem jafnvel híð
minnsta skip myndi ekki þora
að fara um, án leiðsögumanns.
Hitachi Maru var með dýr-
mætan farm: silki, kopat,
gúmmí, te og þúsundir kassa a£
niðursoðnum krabba og huraar.
Ef þessi farmur hefði komizt
til Þýzkalands, myndi hana
hafa selzt fyrir of fjár. Skipið
myndi líka hafa vakið mikla
athygli sem herfang. Þess vegna
var tekið til við að gera við