Úrval - 01.12.1954, Síða 66

Úrval - 01.12.1954, Síða 66
64 ÚRVAL maður skilur hvar skórinn kreppir, og móðir getur tæpast neytt sig til að hlýða ráði, ef hún er því ekki samþykk í hjarta sínu, eða ef hún skilur ekki sjálf erfiðleika sína. En ef við spyrjum nú: hvernig getur skúningur okkar á móður Margaretu, sem ég sagði frá í upphafi, orðið okkur að liði? Þá er því að svara, að Marga- reta fékk skilning á því, að ofríki og eigingirni móðurinn- ar og þrjózka hennar sjálfrar áttu rætur í sömu tilfinning- unni: ,,Þeim þykir ekki vænt um mig“. Sá skilningur auð- veldaði þeim báðum að leggja óvildina á hilluna. Margareta átti hægra með að tala hrein- skilningslega við móður sína, og við það fékk móðirin betri skilning á hegðun sinni. Um frú Jakobsson er það að segja, að með því að fá skiln- ing á sjálfri sér og Sissu, var von til þess að hún hætti að leita uppbótar í ástríðufullri athafnasemi utan heimilisins, en ræddi í staðinn opinskátt við manninn um vandræði sín. Og ef til vill gæti hún hjálpað Sissu til að láta tilfinningar sín- ar í garð móðurinnar í ljós á eðlilegan hátt, svo að hún þyrfti ekki að gera það óbeint. Sann- leikurinn er oft sá, að það sem okkur finnst vera frávísun er það í rauninni alls ekki. Það er alltaf nokkur hjálp í því að létta á hjarta sínu og tala af hreinskilni, og minnast þess jafnframt, að sárni okkur við einhvern nákominn, er eins lík- legt að honum sé eins innan- brjósts, hann hugsi eins og við: ,,Þeim þykir ekki vænt um mig“. Löng bið. Kvikmyndaleikari fór með konu sína á fæðingardeild, er hún hafði tekið léttasóttina að fyrsta barni þeirra. Vegna hlutverks, sem hann átti að fara að leika, hafði hann fjórurn dögum áður byrjað að láta sér vaxa skegg. Hann settist inn í biðstofuna, sem ætluð var tilvonandi feðr- um. Þegar hann hafði setið þar nokkra stund, kom ungur mað- ur inn. Var honum sýnilega órótt innanbrjósts, því að hann gekk eirðarlaus um gólf. Allt í einu kom hann auga á leikar- ann. Hann starði á hann andartak, en hrópaði svo upp yfir sig: „Guð minn góður, hvað eruð þér búinn að bíða lengi?" — Point de Vue.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116

x

Úrval

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.