Úrval - 01.12.1954, Qupperneq 113

STRÁKAPÖR
111
við, og þótt hann reyndi að
útskýra fyrir þessum reiða
manni, að það hefði bara stað-
ið svona óheppilega og sérstak-
lega á í þessi tvö skipti, og
hann hefði skipt við verzlun-
ina árum saman snurðulaust,
þá stoðaði það ekkert, hinn léði
því ekki eyra, heldur æstist
enn meir og sagði: „Svona af-
sakanir þekkir maður, Helgi
Hallgrímsson, og ég tek ekk-
ert mark á þeim, og nú vil ég
fá að vita í eitt skipti fyrir öll:
ætlið þér að borga reikninginn,
eða ekki, því ég ætla mér ekki
að þvæla blessuðu barninu dag
eftir dag ofan í Búnaðarbanka-
hús að þarflausu ?“
Síðan skellti Tryggvi sírnan-
um á, og Helgi galt líku líkt og
var nú orðinn hinn reiðasti,
enda tæpast láandi. Leit hann
síðan til Tryggva félaga síns
yfir borðið og spurði: „Heyrð-
irðu þetta. Þetta er lagleg fram-
koma eða hitt þó heldur.“
Kvaðst hann hafa skipt árum
saman við þessa kjötverzlun og
skírskotaði til allra, sem inni
voru í skrifstofunni um það
hvort hann væri óskilamaður,
og báru allir fúslega vitni með
honum um að því færi fjarri.
Fremur mun sendisveininum
frá Sláturfélaginu hafa þótt
Helgi þurrlegur þegar hann
greiddi honum reikninginn næst
þegar hann kom, og sagan
hermir að Helgi hafi hætt að
skipta við Sláturfélag Suður-
lands upp úr þessu.
Og svo er það sagan um
kvennafar Síamskonungs, sem
varð til í Fréttastofu Ríkisút-
varpsins, sem þá var nýlega
flutt í núverandi húsakynni sín
á Klapparstíg.
Þetta var að sumri til og
var talsvert rót á blaðamönn-
um; nokkzár voru í sumárfríi
og höfðu verið fengnir til óvan-
ir menn að leysa þá af hólmi.
Meðal annara blaðamanna, sem.
hrist höfðu af sér bæjarrykið
var Halldór Kristjánsson bóndi
á Kirkjubóli, sem þá var blaða-
maður við Tímann. I hans stað
vann þar nú Steingrímur Sig-
urðsson frá Akureyri; ungur
maður, sem gekk með eldlegum
áhuga að hverju starfi, hug-
myndaríkur og ósínkur á gagn-
rýni á það, sem honum þótti
miður fara. I fréttastofunni
vann þá vegna sumarleyfa
kunningi Steingríms, Jón Júlíus-
son menntaskólakennari.
Svo vildi til einn dag um
miðjan júní að þeir urðu sam-
ferða úr fréttaviðtali Stein-
grímur og Jón, og slóst Stein-
grímur í förina með Jóni upp
á fréttastofu. Þar sat fyrir
fréttamaður við að taka á móti
fréttum á firðrita frá Reuter.
Firðritinn er með þeim hætti,
að vél nokkur tekur á móti
þráðlausum merkjum og breyt-
ir þeim í bókstafi sem hún
prentar síðan á langar pappírs-
ræmur. Er þetta letur latneskt
og vel læsilegt þegar hlustun-
arskilyrði eru sæmileg, en þeg-