Úrval - 01.01.1970, Blaðsíða 18

16
r~1,1" ■ >
UM VINÁTTUNA
• Hve margir vinir
mundu haldast vinir, ef ann-
ar gæti lesið allar hugsanir
hins?
Lichtenberg.
• Vinir geta og verða að
hafa leyndármál hvor fyrir
öðrum, því að þeir eru sjálfir
hvor öðrum ekkert leyndar-
mál.
Gothe.
• Vonastu aldrei til að
finna vin í manni, sem ekki
hefur fundið vin í þér.
Young.
• Vinur er annað ég.
Cicero.
• Meðan allt leikur í lyndi
áttu marga vini, en þegar
syrtir í álinn, stendur þú einn.
Ovidus.
;v,r : • ;;j í;' , ’
• Vinir eru algengir, en
tryggðin sjaldgæf.
, ’ ■ Sokrates.
ÚRVAL
ur strákunum í holl kynni við kald-
hæðni örlaganna.
Dag nokkurn byrjaði presturinn
að tala um það, sem hann nefndi
nýtt musteri. Faðir minn gaf orð-
um hans lítinn gaum, þangað til
honurn varð Ijóst, að það mundi
kosta hann fjárútlát. Þá varð hann
fokvondur. Hann sagði, að hann
hefði svo sem átt að vita það, að
þetta hefði aðeins verið ráðabrugg
til að kría út peninga.
Hann varð enn æstari þegar móð-
ir mín sagði, að þess mundi vænst
að hann gæfi stóra upphæð, af því
að hann hefði góða stúku í kirkj-
unni.. Það var eins og jarðskjálfti.
Faðir minn lokaði sig inni í skrif-
stofu sinni á hverju kvöldi og sagð-
ist ekki taka á móti neinum heim-
sóknum.
En nokkru síðar, þegar mesti móð-
urinn var runninn af honum, sagði
móðir mín honum, að hann yrði að
minnsta kosti að veita fjársöfnunar-
nefndinni áhejun.
Hann beið órólegur og önugur.
Kvöld nokkurt heyrði móðir mín
hávaða í skrifstofunni. Faðir minn
hafði alltaf orðið og flutti mál sitt
með sterkum orðum að vanda. Hann
varð stöðugt háværari. Móðir mín
var farin að óttast, að nefndin mundi
fyrtast af svona skömmum. En þeg-
ar hún gægðist inn, var enginn þar
nema faðir minn, sem lét hnefann
bylja á borðinu. „Ef vel stæði á,“
sagði hann við hina ímynduðu
nefndarmenn, „mundi ég hafa lagt
af mörkum til kirkjunnar. En upp
á síðkastið hafa hlutabréf mín“ (og
hann barði í borðið til áherzlu)
„fallið mikið“, Hér var honum hugs-
V