Úrval - 01.01.1970, Blaðsíða 64

62
ÚRVAL
lokum, að hann var hnepptur í
skuldafangelsi, og virtust honum þá
allar bjargir bannaðar. Fyrir óskilj-
anlega tilviljun komst hann þá enn
í samband við utanríkisráðuneytið
og var þá ráðinn til farar þeirrar
um meginland Evrópu, sem að
framan er getið. Utanríkisráðuneyt-
© greiddi allar skuldir hans; auk
þess fékk hann ríflegan farareyri
og bréf til allra brezkra ræðismanna
á meginlandinu, þar sem honum var
heimilað að taka út hjá þeim fé,
eins og þörf krafði hverju sinni.
Fé þetta átti Jörundur að nota til
greiðslu ferðakostnaðar, en einnig
leyfðist honum að bjóða mútur,
hvenær sem það gat talizt vænlegt
til árangurs í starfinu. Af þessu
leiddi, að hann þurfti ekki að gera
grein fyrir fjármunum, sem hann
eyddi, enda kom það honum vel,
eins og síðar mun að vikið.
Þegar Jörundur slapp þannig
óvænt úr skuldafangelsinu og fékk
auk þess fullar hendur fjár, þótti
honum heldur vænkast sitt ráð.
Hann gat ekki stillt sig um að
freista gæfunnar ennþá einu sinni
við spilaborðin, og að sjálfsögðu
þarf ekki að spyrja um árangurinn.
Eftir nokkrar stundir var hver eyr-
ir þrotinn, og stóð Jörundur þá uppi
jafn allslaus og áður. Ekki var hann
þó af baki dottinn. Hann fór til
fornsala nokkurs í Whitechapel og
skipti á fötum þeim, sem hann stóð
í og sjófatnaði; fékk auk þess
nokkra shillinga á milligjöf. Fyrir
þá keypti hann sér farmiða til ferju-
bæjarins Gravesend við Ermarsund
og réðst þar sem háseti á ferju, sem
flutti hann yfir sundið til Ostend.
Hefur þá frásögnina af ævintýr-
um Jörundar á meginlandi Evrópu.
Strax og Jörundur steig á land í
Ostend, gekk hann á fund brezka
ræðismannsins þar, lagði fram skil-
ríki sín og krafðist peninga. Ræðis-
maðurinn var vantrúaður á rétt-
mæti skilríkjanna og fór nokkrum
vafasömum orðuin um hinn fá-
brotna klæðnað Jörundar. Jörundur
svaraði því til, að hann hefði verið
á hnotskóg eftir smyglurum, en
ræðismaðurinn sat við sinn keip, og
ekki fékk Jörundur féð. Varð hon-
um þá reikað út á stræti borgar-
innar, og vissi hann ekki, hvað gera
skyldi. En þá sem oftar varð heppn-
in honum að liði, þegar mest á reið.
Þennan dag voru hundruð brezkra
liðsforingja á leið um Ostend til
liðs við Wellington hershöfðingja
og lið hans. Jörundur rakst á einn
mann í hópi liðsforingjanna, sem
hann þekkti. Fór sá með honum til
ræðismannsins og vottaði, að Jör-
undur væri sá, er hann sagðist vera.
Lá féð þá þegar laust fyrir.
Jörundur keypti sér nú klæði góð
og annan útbúnað til fararinnar og
hélt síðan áfram til Brússel.
Var þá 15. júní. Þann dag réðst
Napoleon Bonaparte yfir suður-
landamæri Belgíu, eins og áður get-
ur, með 124 þúsund manna lið og
350 fallbyssur. Hafði lið hans sótt
fram með leifturhraða á þrem dög-
um frá París til Sambrefljóts.
Takmark hans var að leggja und-
ir sig Brussel. Milli hans og þessa
takmarks var 113 þús. manna prúss-
neskur her undir stjórn Blúchers
og sameiginlegur liðsafli 33 þús.
Breta og 50 þús. Hollendinga og