Úrval - 01.01.1970, Blaðsíða 106

104
ÚRVAL
nokkrar úldnar sardínur og krukku
af heitu vatni.
Það er svo óskaplega erfitt fyrir
mann, sem þjáist af hungri klukku-
stund eftir klukkustund, að vita
það, að í litlu hillunni í járnskápn-
um bíður svolítill brauðbiti! Það er
svo undur erfitt að standast þá
freistingu að rífa hann í sig sam-
stundis. Maður hugsar stöðugt um
hann. Stundum getur maður ekki
afborið slíka hugsun lengur. Maður
brýtur svolitla skorpu af bitanum.
Maður stingur henni upp í sig og
geymir hana úti við kinn og reynir
að framlengja ánægjuna eins og lít-
ið barn, sem sýgur brjóstsykurs-
mola. En bráðlega hefur skorpan
verið étin.
Margir fangar gátu ekki afborið
þetta og tóku upp á ýmsum fárán-
legum verknaði í hjálparvana mót-
mælaskyni. Sumir ristu upp á sér
magann. Aðrir fylltu augu sín af
muldum glerbrotum. Nokkrir rouldu
niður sykurmola (ef þeir komust
yfir slíkt), þar til sykurinn var orð-
inn að fíngerðu dufti. Síðan önduðu
þeir duftinu niður í lungun, þangað
til graftarígerðir mynduðust í lung-
um þeirra.
Annar aigengur siður var að
gleypa hina furðulegustu hluti.
Hefði læknirinn á fangelsissjúkra-
húsinu komið á laggirnar safni allra
þeirra hluta, sem hann náði innan
úr okkur, hefði getið að líta hið
furðulegasta samsafn, svo sem
skeiðar, tannbursta og vírbúta.
Læknarnir framkvæmdu líka oft
platiskar skurðaðgerðir til þess að
fjarlægja hörundsflúr. Aðfarir
þeirra voru frumstæðar. Þeir skáru
bara undir hið flúraða hörund og
fjarlægðu það, drógu skinnjaðrana
síðan saman og saumuðu svo allt að
nýju. Ég minnist eins fanga, sem
hafði þrisvar sinnum fengið slíka
skurðaðgerð. Fyrst náðu læknarnir
burt langri ræmu af hörundinu á
enni hans, en þar hafði staðið hið
vinsæla vígorð:: ÞRÆLL KHRUSH-
CHEVS. Skömmu eftir að hann kom
af sjúkrahúsinu, tókst honum að
flúra enni sitt á nýjan leik. En sú
„áletrun“ var einnig fjarlægð af
læknunum. Og enn einu sinni end-
urtók þetta sig. Og eftir síðustu að-
gerð læknanna hafði stríkkað svo á
hörundinu á enni hans, að hann gat
varla lokað augunum. Við kölluðum
hann „Þann sísjáandi".
BANDARÍSKUR NÁGRANNI
Dag einn fréttum við, að banda-
ríski flugmaðurinn Francis Gary
Powers, sem skotinn hafði verið,
niður í U-2 könnunarflugvél á flugi
yfir Rússlandi árið 1960, hefði ver-
ið látinn laus, áður en hann hafði
lokið við að afplána fangelsisdóm
sinn. Okkur var skýrt frá því, að
þetta hefði verið gert vegna ein-
lægrar iðrunar hans, góðrar hegð-
unar og endurtekinnar beiðni fjöl—
skyldu hans.
Þessi frétt gaf tilefni til umræðna
og deilna i klefanum okkar. Powers
hafði jafnvel ekki afplánað fjórðung
fangelsisdóms síns, og samt slepptu
þeir honum! Og þarna vorum við
ennþá, augsýnilega álitnir vera
hættulegri en kapítalskur njósnari!
En við gerðum okkur einnig grein
fyrir því, að það hlaut að vera ein-
hver hagkvæmnisástæða fyrir lausn