Úrval - 01.01.1970, Blaðsíða 52

Úrval - 01.01.1970, Blaðsíða 52
50 og aðrir uppreisnarmenn. Hann var lagður í járn á ensku herskipi. Eftir nokkra daga voru þeir leyst- ir úr haldi, en voru strax settir í fangelsi á eynni, þar sem þeir fengu að leika lausum hala og reika um eyna eins og þeir vildu. Melville aflaði sér víðtækrar þekkingar um hina innfæddu, en hann var enn óöruggur um líf sitt og notaði þess vegna strax tækifær- ið, þegar honum bauðst vinna á hvalveiðiskipi. Hann réði sig á Charles and Henry. Ekki leið samt langt þar til hann komst á flakk og endaði í Honolulu. Þar var hann um stund bókhaldari fyrir enskan kaup- mann, en varð að taka upp pjönkur sínar og hypja sig sem skjótast, þeg- ar það fréttist, að hvalveiðiskipið, Acushnet, væri statt í nágrenni við Hawai. Hann gerðist því háseti inn borð í freigátunni United States. Um fjórtán mánaða skeið sigldi hann á því, og gat aldrei sætt sig við hinn harðneskjulega aga, sem ríkti um borð í herskipum, er flögg- uðu fána lýðræðisins. Fjörutíu árum síðar skrifaði hann bók um veru sína á herskipaflotanum. Það var síðasta saga hans, hún hét Billy Budd. Tuttugu og fimm ára hafði hann reynt meira en margir sjötugir. Samt fannst honum, að hann væri fyrst að byrja að lifa. Sjómaðurinn og flakkarinn tók sér nú penna í hönd og varð rithöfundur. Án þess að hafa nokkru sinni skrifað staf áður, reit hann nú heila bók. Hann kallaði hana Typee og fjallaði hún um ævintýri hans með Polynesun- um. Bókin var gefin samtímis út í IJRVAL Englandi og Bandaríkjunum. Áður en hann hafði áttað sig, var hann orðinn frægur rithöfundur, og var alls staðar boðinn og velkominn, þar sem rætt var um bókmenntir. Árið 1847 kom enn ný bók eftir hann. Hún hét Omoo og aflaði höf- undi sínum enn meiri vinsælda en áður. Samt sem áður þorði Melville ekki að treysta á reglulegar og góðar tekjur af ritstörfum. Hann gifti sig og fyrir lánsfé keypti hann sér bú- garð í Pittisfield. Þar bjó hann ásamt fjölskyldu sinni. Auk þess að hafa konu sína og fjögur börn, hélt hann uppi aldraðri móður sinni og nokkrum systrum sínum. Lítill vinnufriður var á heimili hans, en honum tókst þó að skrifa Moby Dick þarna. Hann græddi ekki fé meðan hann skrifaði þá bók, hins vegar var hann alltaf meir og meir skuldunum vafinn. Moby Dick kom út árið 1851. Það ár var Herman Melville skráður í heimsbókmenntasöguna sem einn af hinum miklu rithöfundum. En bók þessi batt enda á rithöfundarferil hans í Bandaríkjunum. Menn voru í vafa, hvernig bregðast skyldi við þessari sögu. Bókmenntagagnrýn- endur tóku bókinni illa og dæmdu hana hart. Einstaka gagnrýnandi minntist á það, að sorglegt væri, að farið væri að bera á geðveiki hjá hinum unga og efnilega rithöfundi. Það næði ekki nokkurri átt að láta aðalpersónuna vera hval, og megin- hluta bókarinnar fjalla um sinnis- veikan, hefnigjarnan skipstjóra, sem leiti uppi hvíta hvalinn Moby Dick til þess að hefna sín á honuro. Þegar hvíti hvalurinn, sem tekið hafði fót-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.