Úrval - 01.01.1970, Blaðsíða 108

106
ÚRVAL
(Röntgenmynd sýndi, að hann hafði
ekki gleypt skeiðaínar). Hann
skýrði klefafélögum sínum frá því,
að hann hefði séð Bandaríkjamann-
inn og allt það hefði verið rétt, sem
félagar hans höfðu sagt honum um
þá sérstöku meðferð, er hnn nyti.
Hann sagði, að Powers hefði verið
klipptur á eðlilegan hátt, en ekki
krúnurakaður, hann hefði verið í
borgaralegum klæðnaði og hefði
virzt vera vel nærður.
EFTIRLITSFERÐ
Það var farið með fangana út einu
sinni á dag til þess að leyfa þeim
að hreyfa sig. Það hefði mátt halda,
að allir hefðu fagnað því að fá tæki-
færi til þess að komast út úr loft-
litlum, daunillum klefunum út í
hreint og ferskt loft. En í köldustu
mánuðunum urðu fangaverðirnir að
reka fangana út úr klefunum með
harðri hendi. Kuldinn var þá frá 15
niður í 30 stig undir frostmarki á
Fahrenheit, og við höfðum aðeins
stutta herðaslá yfir baðmullarbún-
ingunum sem smeygt er yfir höfuð-
ið, þ.e. líkt og Indíánar nota. Þetta
voru allt gömul föt, sem voru alveg
að gliðna í sundur eftir fjölmarga
þvotta.
Þar að auki voru allir aðfram-
komnir af hungri, holdlitlir og tærð-
ir, með mjög lítinn líkamshita.
Föngunum var mjög oft kalt. Við
gengum um garðinn, hvern hringinn
á fætur öðrum, stöppuðum niður
fótunum og börðum saman hand-
leggjunum til þess að reyna að
halda á okkur hita. Læknarnir
veittu þeim einum undanþágu frá
útivistinni, sem voru orðnir ófærir
um að ganga. Gömlu og veiku fang-
arnir sátu úti í horni í garðinum,
alveg við girðinguna. Þar húkti þeir
skjálfandi í heila klukkustund án
þess að hreyfa sig.
Það var eins og okkur tækist ekki
að láta okkur hlýna, eftir að við
komum aftur inn í klefana. Klef-
arnir voru svo kaldir, að við breidd-
um herðaslá eða teppi yfir tepottinn
á næturnar, svo að það frysi ekki í
honum. Og við hrúguðum ofan á
okkur öllum þeim fatadruslum, sem
tiltækar voru, þar á meðal drusl-
unum, sem voru ofan á dýnunum og
áttu að notast sem lök.
Og hið sama endurtók sig, hvað
böðin snerti, en þau fengum við á
10 daga fresti í baðhúsi fangelsisins.
Á sumrin biðum við óþolinmóðir
þessa daga, þar eð við þráðum að
geta hreinsað líkami okkar og feng-
ið tækifæri til að aukalegrar göngu-
ferðar í tæru sumarloftinu. En á
veturnar voru baðdagarnir sann-
kölluð kvöl. Nýkomnir fangar
hlökkuðu til þessara daga og von-
uðust eftir því, að fá tækifæri til
þess að þvo sér rækilega og að þeim
mundi hlýna svolítið af heita vatn-
inu. En því var nú ekki að heilsa!
Vatnið var svo kalt, að jafnvel ung-
ur maður, eins og ég, sem var alinn
upp í Síberíu, varð svo loppinn á
höndunum, að þær urðu alveg mátti-
lausar. Og baðhúsið sjálft var svo
kalt, að veggirnir voru oft klaka-
húðaðir. Maður fylltist ofsareiði, er
maður stóð þarna allsnakinn og
kuldinn nísti innyfli manns í stál-
klóm sínum.
En hvers vegna mótmælum við
ekki slíkum pyntingum. Ég skal