Úrval - 01.01.1970, Blaðsíða 82

80
ÚRVAL
„bergnuminn". Og hann var orð-
inn alger þræll hennar, áður en
vikan var á enda Hann lét útbúa
handa henni dýrlega íbúð við
Bárerstrasse, nálægt konungshöll-
inni, og dvaldi langtímum hjá henni
á degi hverjum. Og hann varð sí-
fellt djarfari, er dagar liðu og hann
dvaldi oftar í svefnherbergi hinnar
fögru Lolu, gekk með henni um
unaðsfagra skógana í Nymphenburg
eða ók með henni um iðjagrænar
sveitirnar umhverfis borgina.
Að undirlagi hennar snerist hann
til varnar gegn hinum afturhalds-
sömu „Ultramontainistum“, sem
höfðu náð yfirhöndinni í hinu
frjálslynda og friðsama Bæjara-
landi, sem hann unni svo heitt.
Hann gaf út fyrirskipun, að afnema
skyldi hina ströngu ritskoðun, og
hann kom á frjálslegra skipulagi í
skólunum. Jesúítarnir, sem réðu
mestu í skólakerfi landsins, urðu
órólegir yfir þessari þróun mála og
gerðu tilraun til þess að múta henni
og hóta jöfnum höndum til þess að
fá hana til að yfirgefa landið.
Að undirlagi Metternichs skutu
þeir máli sínu til systur Lúðvíks,
keisaraynjunnar í Vínarborg, og
báðu hana að reyna að sjá svo um,
að þeir losnuðu við þessa lostfögru,
en jafnframt skynsömu kvenper-
sónu, sem eyðilegði aliar þeirra
áætlanir og væri nú komin á
veg með að binda hendur þeirra al-
gerlega. Hún brosti fyrirlitlega og
svaraði bara: „II a toujours le feu
aux flancs“ („Hann hefux alltaf eld
í lendunum"). Svo sendí hún Lolu
leynileg skilaboð og bauð henni
2000 pund fyrir að slíta samband-
inu við konung. En það fór á sama
veg og áður. Líkt og það reyndist
ekki unnt áður að múta henni til
að vera kyrr, var nú ekki heldur
hægt að múta henni til að fara. Hún
sýndi Lúðvík bréfið með mútutil-
boðinu, og svo kastaði hún því í
eldinn með fyrirlitningarsvip. Lúð-
vík gerðist nú þræll hennar í enn
ríkari mæli en áður.
Tveim mánuðum eftir að þau
höfðu hitzt, gaf Lúðvík út stjórnar-
tilskipun, og í henni voru skólarnir
teknir af kirkjunni, þannig að hún
hafði ekki neitt yfir þeim að segja
lengur. Þess í stað lét hann hefja
kennslu með nútímalegu sniði án
áhrifa nokkurra trúarflokka. And-
stöðumenn konungs snerust til
varnar vegna þess álitshnekkis, er
þeir höfðu þannig orðið að þola,
enda fundu þeir, að valdaaðstaða
þeirra var nú óðum að veikjast.
Þeir gáfu út yfirlýsingu, þar sem
þeir mótmæltu hinum illu áhrif-
um „Senoru Lolu Montez“. Forystu-
maður þeirra var sjálfur Abel inn-
anríkisráðherra. í yfirlýsingunni
stóð, að „menn eins og biskupinn af
Augsburg gráti beiskum tárum dag-
lega yfir því, sem er að gerast fyrir
allra augum.“ Því var einnig haldið
fram í yfirlýsingunni, að áfram-
haldandi nærvera Lolu „stefndi til-
veru sjálfs konungdómsins í hættu“.
Lola áleit, að það væri ekki hægt
að snúast gegn slíkum gífuryrðum
nema á þann hátt. að láta hendur
standa fram úr ermum. Abel fékk
24 tíma frest til þess að afturkalla
yfirlýsingu sína, og síðan var hon-
um fyrirvaralaust vikið úr embætti,
en baron von Schenk skipaður inn-