Úrval - 01.01.1970, Blaðsíða 111

VITNISBURÐUR MINN
109
langa dóma við hefðum hlotið og
fyrir hverjar sakir. „Þið komið frá
Vladimirfangelsinu?“ endurtóku
þeir spyrjandi. „Grafið fólk lítur
betur út en þið.“
Þeir fóru með okkur í matsalinn,
og þar fékk ég fullan disk af núðlu-
súpu og annan af brauði. „Borðið
þið! Borðið þið!“ sögðu þeir hvatn-
ingarrómi. Súpan var þunn og eng-
in fita í henni, en mér fannst samt,
að ég hefði aldrei bragðað betri
núðlur, jafnvei ekki heima áður
fyrr.
„Jæja, vinur, er þetta líkt súp-
unni í Vladimirfangelsinu?“
„Nei,“ svaraði ég, „einn skammt-
ur hér jafnast á við fimm skammta
í Vladimirfangelsinu."
Ég tæmdi diskinn, og þá komu
þeir með annan. „Borðaðu!“ sögðu
þeir.
Og þannig sneri ég aftur til heims
nauðungarvinnubúðanna. Þar höfðu
orðið nokkrar breytingar, síðan ég
yfirgaf þær. Hvarvetna gat nú að
líta myndir af Khrushchev og setn-
ingar úr ræðum hans. í fyrri fanga-
búðum höfðum við allir gengið með
,,Stalinhatt“. Nú gengum við allir
með svarta „Kúbuhúfu“ úr baðmull.
Fangarnir sögðu í gamni, að Ni-
kita væri alls staðar að reyna að
uppræta öll merki um Stalindýrk-
unina, jafnvel hérna í fangabúðun-
um.
Líkamsástand mitt var mjög
slæmt eft.ir tveggja ára dvöl í fang-
elsi, en ég varð samt að halda til
vinnu að nýju. Mér var skipað í af-
fermingarflokk, sem vann við að af-
ferma bíla og járnbrautarvagna í
flutningagarðinum. Þar var um að
ræða trjáboli, kol og ýmis önnur
hráefni. Ég hélt, að ég kæmist ekki
gangandi heim til skálanna, eftir að
ég hafði unnið við að afferma einn
járnbrautarvagn. Og næsta morgun
logsveið mig í allan líkamann. Ég
gat ekki gengið beint, heldur reik-
aði ég og skjögraði til og frá. Með-
fangar mínir hlógu góðlátlega að
mér, og um sinn var hent gaman að
gæsagangi mínum.
Ég kynntist öllum störfunum í
fangabúðum númer 7 af eigin raun
á næstu mánuðum. Næstum öll
störfin voru unnin með handaflinu
einu, jafnvel þegar ýta þurfti 62
tonna járnbrautarflutningavögnum
upp 200 metra brekku. Á „pappírn-
um“ höfðum við „vélræn hjálpar-
tæki“, en þau voru í rauninni ekki
annað en skóflur, hakar og nokkrir
plankar.
Flestallir hinna 3500 fanga fanga-
búða þessara unnu í stóru hús-
gagnaverksmiðjunni. í tengslum við
hana starfaði sögunarmylla og vél-
smiðja, sem var reglulegt víti. Þar
voru gerðir vélarhlutar úr zinki, áli
og koparblöndum. Loftræstingarút-
búnaðurinn var mjög lélegur, svo
að við önduðum þar stöðugt að okk-
ur eitruðum gufum og lofttegund-
um. Oft urðum við að þjóta sem
snöggvast út fyrir dyrnar til þess
að anda að okkur fersku lofti, svo
að við fengjum afborið þetta. í lökk-
unar- og glj áfægingardeildinni var
loftið þrungið útgufun alls konar
lakka, áburða og acetone. Þar feng-
um við mjög slæman höfuðverk,
okkur svimaði og við köstuðum upp.
Það var okkur ómögulegt að skila
þeim lámarksvinnuafköstum, sem