Úrval - 01.01.1970, Blaðsíða 20

Úrval - 01.01.1970, Blaðsíða 20
ÚRVAL lð að hann gat ekki fengið eftirlátan prest til að skíra sig í rólegheitum heima hjá sér eftir morgunverð, nei athöfnin varð að fara fram í kirkj- unni; og það sem verra var, í við- urvist safnaðarins. Faðir minn sagð- ist halda, að hann léti ekki hafa sig þannig að fífli. Að lokum fann móðir mín prest í afskekktri sókn. Hún hélt, að hann mundi verða góður handa föður mínum, sem virtist því aðeins vilja „játast guði frammi fyrir mönnun- um“, að enginn maður væri við- staddur. Séra Morley lofaði að gera allt eins auðvelt fyrir föður minn og unnt var. Faðir minn féllst á þetta, og loks rann hinn mikli dagur upp. Um morguninn kom faðir minn í góðu skapi niður til morgunverðar, og aldrei þessu vant bragðaðist matur- inn honum ágætlega. Borðstofan virtist baða í sólskini og það var létt yfir öllu. En þegar móðir mín sagði að vagninn biði, spurði faðir minn: „Hvaða vagn?“ Þegar hann heyrði svar hennar, spratt hann upp bölv- andi. Það var líkast því, að fíll, sem bundinn hefði verið með miklum erfiðismunum og fyrirhöfn, hefði slitið sig lausan og rutt öllum hindr- unum úr vegi. Móðir mín stóð and- spænis honum með orð guðs að vopni og minnti hann á hið hátíð- lega loforð hans. Þegar þetta dugði ekkert, greip hún síðasta vopnið: vagninn sem beið. Það var óþekkt innan fjölskyldunnar, að peningum væri eytt í vagn til einskis. Þegar beðið var um vagn var hann ekki látinn bíða. Þessi vagn, sem nú beið úti fyrir, snerti streng í sál föður míns, sem guðsorð móður minnar höfðu ekki náð til. Á leiðinni út úr borginni óx hin innibyrgða reiði föður míns. Hann hafði bersýnilega treyst því allt til þessarar stundar, að drottinn mundi taka frá honum þennan kaleik. Þegar við komum inn í kirkjuna, brann eldur úr augum föður míns, eins og í nauti á hringsviði, sem bíður eftir því að ráðast á nauta- banann. Hann var særður, reiður og einmana. Það hafði verið rótað upp í einkalífi hans, jafnvel alveg aftur í fjrrstu bernskuárin. Séra Morley, sem var feiminn og alvöru- gefinn, gekk til móts við okkur upp- örvandi, en augnaráðið, sem hann mætti frá föður mínum, dró úr hon- um allan kjark, og hann lét sér nægja að klappa nokkrum sinnum á kollinn á mér. Þegar séra Morley kom að þeim þætti athafnarinnar, þar sem hann segir: „Afneitar þú djöflinum og öllum hans verkum, fánýti og hé- gómadýrð. heimsins?" leit faðir minn út eins og gremjufullur rómverskur hershöfðingi, serh tekur þátt í auð- virðilegum og villimannlegum helgisiðum gegn vilja sínum. Loks rann upp stund hinnar eig- inlegu skírnar. Ég man hvernig fað- ir minn stóð, svipþungur og beinn í lafafrakkanum sínum; en þegar ég sá séra Morley dýfa hendinni ofan í vatnið og bera hana upp að enni föður míns, lokaði ég augunum í ofboði frammi fyrir þessari hrylli- legu vanhelgun, og enn í dag veit ég ekki, hvort klerkinum tókst að koma vatninu á enni föður míns.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.