Úrval - 01.07.1972, Side 30

Úrval - 01.07.1972, Side 30
28 ÚRVAL gistihúsi,” sagöi Henri. Viö áttum fagra kvöldstund, og viö uröum báöar glaðar, þegar Henri sagöi, aö viö skyldum ljúka þvi meö raunverulegri Austurlandamáltiö. Hann ýtti til min fati meö tartalettum. Mér fannst þær eitthvaö skrýtnar á bragðiö, og skömmu seinna sá ég, aö Helga var eitthvaö skrýtin. Ég man, aö ég spuröi Henri, hvers vegna hann fengi sér ekki eina, og þá man ég ekki meira. BUNDINN FANGI. Þegar ég kom aftur til meðvitundar, lá ég á bakinu. Handleggir minir og fætur voru bundnir, gólfið undir mér vaggaði, og I munninum var stór klútur. Mér tókst aö snúa höföinu með erfiöismunum, og i hálfrökkrinu gat ég séö, að dóttir mln lá viö hliö mér. Þegar ég sneri mér meira, sá ég út um litla glufu. Landslagiö var ekkert annaö en sandur. Stundum sást pálmatré. Reipin skárust djúpt I hörund mitt, og mér var illt i höföinu. Þaö hlutu að vera áhrif deyfilyfs. Bjart var oröið, þegar bifreiöin stöövaöist loksins. Maður nokkur ýtti tveimur kössum aftast I bilnum til hliðar og skreiö inn. Ég var þakklát, er hann tók keflið úr munni minum. „Þið getiö hér öskraö eins og ykkur lystir,” sagöi hann. „Hérna I þessari yndislegu höfn eru menn sliku vanir.” Hann dró okkur út. Enginn vegur var, aðeins hjólför I sandinum. Hann dró okkur af þeim og lagði okkur þar hjá stórum kössum. „Hvað ætla þeir aö gera við okkur? ” spuröi Helga mig. HVáð átti ég að segja. Ég átti ekki betra svar en aöra spurningu: „Geturöu ekki séð þaö?” Helga fór aö gráta. Maðurinn kom til okkar aftur með litlar skálar meö vatni, sem hann lét viö hlið okkar. Við snertum ekki við matnum, en fengum okkur af vatninu. Það var yndislegt aö finna vatnið renna niður hálsinn, sem mér fannst jafn þurr og sandurinn. Ég svipaðist um og sá tvær aðrar konur, einnig frá Evrópu, bundnar eins og við vorum. Allt I einu birtist stór Bengali fram undan einum kassanum. Hann beygði sig yfir Helgu og káfaði á henni. Hún æpti og velti sér um. Hann var eins og stórt villidýr að sjá. Hann gat greinilega ekki haldið aftur af sér, en þá birtist hermaður, ég veit ekki hvaðan. Hann hneigði sig og sagöi á góöri ensku: „Þér verðiö að fyrirgefa þetta atvik, frú, en hásetinn hefur ekki séð kvenmann I tvo mánuöi. Þess vegna fékk hann æði. Maðurinn var snyrtilegur. „Hvaö veröur um okkur,” spuröi ég hann eftir stundar- þögn. „Þiö eruð ætlaðar þjóð- höfðingja,” sagði hann. „Hann einn má snerta við ykkur.” KVENNASALINN. Næsta morgun kom bilstjórinn aftur meö vatn. Hann leysti hnútana. Það var mikill léttir, en ég haföi enga von lengur. Við yrðum seldar eins og búfé. Hvít glæsileg lystisnekkja var komin til(hafnarinnar. Litill bátur var settur út, og hópur manna frá lysti- snekkjunni kom I átt til okkar. Einn var með vef jahött, og hann steig á land eins og konungur. Fjórir menn með hnifa og skammbyssur gengu meö honum og mynduðu hring um hann. „Ahmed Hilall og llfveröir hans” sagði bilstjórinn. „Fer hann með okkur?” „Vonandi,” sagði bilstjórinn. „í kvennabúr?” „Hann hefur ekkert kvennabúr. Konur eru verzlunarvara I hans augum”.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.