Úrval - 01.07.1972, Blaðsíða 45

FLÓTTIFRAKÚBU
43
Þau uröu að nota lungun til þess að
blása lofti i slöngurnar. Það erfiði tók
þau heila klukkustund, og þeim fannst
sem lungu þeirra væru að springa.
Antonio gáði að þvi, hvort slöngurnar
lækju nokkurs staðar. Síðan festi hann
þær saman með köðlum, þannig að
þær mynduðu fleka, sem var 9 fet 4
lengd og 6 fet á breidd. Slðan smeygðb
þau flekanum inn I risapokann, sem
Veneranda hafði saumað úr striga-
pokum. Siðan hoppuðu þau nokkra
stund á slöngunum til þess að prófa,
hvort bæturnar þyldu þrýstinginn. Og
ekkert lét undan.
Nokkrum dögum siöar hófst hið
mánaðarlega fimm daga leyfi An-
tonios. Hann fylgdist nákvæmlega
með veðurspánum og komst að þvi, að
það var ekki búizt við neinum storm-
um við norðurströnd Kúbu næstu
víkuna. Hann bjóst við, að það tæki
þau 4-5 daga að komast inn á aðalsigl-
ingaleiðina um Floridasund, en þar
vonaðist hann til þess, að vöruflutn-
ingaskip eða fiskibátur bjargaði þeim.
Hann hafði heila skipshöfn. Það var
Luis, bróðir konunnar hans, Silvio,
frændi hennar og Julio, sem var vinur
fjölskyldunnar. Hann hafði áttavita.
Hann llktist helzt leikfangaáttavita,
enda hafði hann fengið hann I kaup-
bæti með vermútflösku, sem hann
haföi keypt fyrir mörgum árum. Nú
var allt tilbúið.
Síðdegis dags þess, er leggja skyldi
af stað, spurði Tony móður slna, sem
hafði ekki sagt orð timunum saman:
„Mamma,ertuaðhugsa um ferðina?”
Þegar hún kinkaði kolli, sagði hann:
,,Nú, það getur bara þrennt gerzt.
Þeir ná okkur, sem er það versta. Eða
við deyjum, en þá deyjum við saman
eins og ein fjölskylda. Eða við kom-
umst alla leið, sem mun íæra okkur
hamingjuna.”
Hún vafði drenginn örmum.
Sovézkt skip.
Skömmu fyrir klukkan 7 um kvöldið
kom vinur þeirra I vörubifreið. An-
tonio setti útbúnaðinn I vörubifreiðina.
En hann gætti þess að gera það rólega
og lét svolltinn tlma líða á milli ferð-
anna út I bllinn, svo að hann drægi ekki
að sér athygli neinna, sem kynnu að
sjá til hans. Og svo fór fjölskyldan upp
I bllinn. Slðan var náð I þá Luis, Silvio
og Julio. Svo var ekiö að þeim stað á
ströndinni, sem þau ætluðu að sigla-
frá. Þar var um að ræða mjóa sand-
strönd, og voru engin hús þar nálægt.
Þetta var Hollywoodströndin, sem er
um 25 mllum fyrir austan Havana.
Mennirnir báru útbúnaðinn og vist-
irnar niður I fjöru án þess að segja orð.
Svo fóru þeir að blása slöngurnar upp.
Þegar hópurinn var loks kominn um
borö, sökk flekinn meira en Antonio
haföi búizt við. Mennirnir byrjuðu nú
að róa i áttina til Key West (Vestur-
rifs), sem er um 90mllum norðar. Þau
uröu öll fljótlega blaut upp að mitti.
Og það átti fyrir þeim að liggja að vera
rennblaut I allri feröinni.
Antonio hafði engin kort og enga
þjálfun I að sigla úti á opnu hafi. A
daginn reyndi hann að sigla eftir átta-
vita. En þegar stjörnubjart var að
næturlagi, reyndi hann aö sigla eftir
Norðurstjörnunni.
Karlmennirnir fjórir, sem sátu meö
krosslagða fætur undir sér, þannig aö
fæturnir löfðu niður I sjóinn, reru takt-
fast I sex stundir. Svo urðu þeir Silvio
og Tony litli ofboðslega sjóveikir, og
handleggir Julios þoldu ekki meiri
róður I bili. Eftir fyrsta sólarhringinn
var það aðeins Antonio einn, sem hélt
stööúgt áfram að róa.