Úrval - 01.07.1972, Side 82

Úrval - 01.07.1972, Side 82
80 ÚRVAL ráöherrar rikisstjórnarinnar og aörir framámenn fasista. Ráöiö |hafði stjórn 'arskrárleg réttindi til aö taka slika ákvöröun. En i rauninni haföi Mussolini ráðið lögum og lofum i þessu þæga ráöi og ekkert tillit tekiö til þess. Hann haföi jafnvel ekki haft fyrir þvi aö ræða viö meölimi ráðsins, þegar hann lvsti vfir striði gegn Bretlandi og Frakklandi I júni 1940 til hjálpar bandamanni sinum Adolfi Hitler. Meðlimir ráðsins höfðu safnazt saman i hópa, og auöséö var, aö mönnum var ekki rótt. Þeir skiptust á augnatiliitum og athugasemdum i laumi. Þeir veltu þvi aliir fyrir sér, hvort Grandi þyröi aö bera tillögu sina fram á formlegán hátt og hvernig Mussolini færi að þv: að visa henni á bug og halda yfirráöum sinum I ráðinu. Grandi sjálfur var viöbúinn hinu versta. Við læri sér innanklæða haföi hann spennt virka handsprengju. Grandi ætlaði aö sprengja sjálfan sig i loft upp, ef sent yrði eftir sveit úr landvarnarliðinu til þess að handtaka hann. Hrópið „Saluto al Duce!” (Hylliö foringjann!) gaf komu Mussolini til kynna. Hann arkaöi inn, klæddur i grágrænan einkennisbúning æösta yfirmanns landvarnarliðsins, sem skreyttur var miklum, gylltum axlaboröum. Hiö nauörakaða, kringlótta höfuð og framteygö hakan var óbreytt, en það var eins og hin mikla, þanda bringa hefði fallið inn og skrokkurinn hefði skroppiö saman. Mennirnir heilsuöu honum á vélrænan hátt, með framréttum armi að róm- verskum sið. Siöan gengu þeir til sætis umhverfis skeifumyndað borö. Mánuöum saman höfðu þeir, sem vildu Mussolini vei eða reyndu að sleikja sig upp við hann, varað hann við þvi, að meölimir Stórráösins heföu gert samsæri með sér um aö koma honum frá völdum. Daginn á undan haföi lögreglustjórinn einmitt afhent honum ýtarlegar skýrslur um alla leynifundi þessara manna. En Mussolini haföi látiö þetta eins og vind um eyrun þjóta. „Þessir menn eru i valdastööum vegna þess eins, að éger I valdastöðu,” sagði hann. „Þeir baða sig bara i endurskini dýröarinnar. Ég þarf ekki að gera annað en aö flytja eina ræðu, og þá veröa þeir þægir og auðsveipir.” Þessi orð heföu veriö sönn áður. Flugmælska Mussolini og leikni i aö flytja eldheitar ræður haföi skipaö honum I sérflokk jafnvel á barnsaldri. Dag einn heyrði móðir hans, aö hann var að þruma yfir tómu herbergi sinu, og hún hélt, að hann væri búinn að missa vitiö. En Benitolitli róaöi hana. Hann sagðist bara vera „aö æfa sig fyrir þann dag, þegar allir Italir mundu skjálfa við að hlýða á orö hans.” Hann var ofsafengir.n og hneigður til ofbeldis (hann var rekinn úr skóla fyrir aö stinga skólabróöur sinn með hnif), og hann fann „köllun” sina i þvi þjóðfélagslega öngþveiti, sem rikti á ttallu eftir fyrri heimsstyrjöldina. I október 1922 hélt hann i „Gönguna til Rómar” ásamt fasistaflokki sinum. Þar neyddi hann fasiskri stjórn sinni upp á Vittorio Emanuele konung III. Mussolini var „II Duce’ (Foringinn). Hann var óskeikull. En nú var sigurhrós fyrri ára á bak burt, sigurhrósið vegna sigursins yfir Eþióplu (Abyssiniu) áriö 1936 og yfir- lýsingum um stofnun „Annars Rómaveldis”, þegar hann var hylltur af 400.000 ltölum, sem hrópuðu i hrifningu: „Duce!, Duce!” (Foringi, Foringi). Nú var allt þetta á bak og burt, týnt i flóðbylgjum heims-
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.