Úrval - 01.07.1972, Síða 86

Úrval - 01.07.1972, Síða 86
84 ÚRVAL reyndu aö ná undirtökunum aö nýju og borgarastyrjöld brytist út. Þá sagöi konungur hvorki já eöa nei, eins og svo oft endranær, heldur yppti hann öxlum i uppgjöf vonleysislega. Handtakan var framkvæmd mjög snögglega. Þegar Mussolini og maöur sá, sem var ritari hans, komu niöur útidyraþrepin, gekk Vigneri lögreglu- fori'ngi ákveönum skrefum yfir heimakstursstiginn. „Foringi,” sagöi hann og heilsaöi honum aö hermanna- siö, „hans hátign hefur fyrirskipaö mér aö veita yöur vernd.” Mussolini staröi á hann án þess að skilja, hvað orö hans mérktu. „En þess gerist ekki þörf,” sagði hann þreytulega og sneri i áttina til bils sins. Vigneri krafðist þess aö mega gera þaö. Hann varnaöi Mussolini að komast leiðar sinnar og ýtti honum bliðlega en þö ákveöiö I áttina til sjúkrabifreiöarinnar. Nokkrum minútum siðar var sjúkrabifreiöinni ekiö hratt inn um hliöið að Podgora-lögregluskálanum I Róm. Þar var fariö meö Mussolini inn I litla stofu. Hann tók þessu öllu með stillingu og sýndi engin merki þess, aö honum mislikaöi. En ritari hans fylltist ofsabræöi. „Hvað gerist, ef Foringinn óskar þess aö fara héöan?” spuröi hann. Vigneri lét sér hvergi bregða. ,Hann má ekki fara héöan.” „En vilji ég nú hringja?” Vigneri hristi höfuðið. Og nokkrum augnablikum siöar kom lögreglu- maður inn, með nokkrum snöggum hreyfingum skar hann I sundur strengi simans á boröi I stofunni með penna- hnif sinum. HINAR SKUGGALEGU AÆTLANIR HITLERS. Klukkan 22.45 um kvöldið heyröist skýr rödd útvarpsfréttaþular skyndi- lega I þúsundum hátalara: „Italir! Hans hátign, konungurinn og keisarinn, hefur samþykkt lausnar- beiöni Mussolini og hefur útnefnt Pietro Badoglio marskálk (hinn sigursæla sigurvegara Eþlópiu) æösta mann rlkisstjórnarinnar.” Fréttirnar bárust eins og eldur i sinu yfir hinar sjö hæðir Rómar. Fólk hringdi til ættingja og vina og hrópaöi þær ! æsingu út um opna glugga. Þaö streymdi út á gangstéttirnar, sumt I náttfötum, og faömaöist, hló og grét. „Hefurðu heyrt þaö?” spuröi fangavöröur I Regina Coelifangelsinu viö pólitlskan fanga. „Nú ræöur Mussolini ekki lengur, heldur Badoglio.” Svo flýtti hann sér aö bæta viö: „Égvar aldrei fasisti, skiluröu.” Skyndilega virtust hvergi fyrir finnast neinir fasistar lengur. Gatan Via Nomentana, sem liggur noröur úr borginni, varð brátt þakin fasistamerkjum, sem fólk haföi fleýgt á hana. Það var Hkast þvi, aö á hana heföi verið breitt glitrandi gólfteppi. Og með gulleitum straumi Tiberfljóts skoluöust hundruö svartra skyrta i áttina til sjávar, en þær voru einkennisbúningur fasistanna. Þetta var einmitt rétta kvöldiö og nóttin til þess aö gera allt það, sem menn höfðu ekki þoraö aö gera I samfleytt tuttugu ár. Fólk ruddist inn i útibússkrifstofur fasistaflokksins hvarvetna og draslaði skrifboröum, stólum og myndum af Mussolini út á götu, hlóö þar bálkesti úr draslinu og kveikti i. Steinsmiðir klöngruöust upp I háa stiga fyrir utan fjöida bygginga og byrjuöu aö liögg.a burt kornöxin. sem voru tákn hinnar hötuöu einræöis- stjórnar. A strætinu Corso geröi gamansamur náungi alla dauöhrædda þegar hann hrópaöi: „Variö ykkur . . .Foringinn er aö koma!” Og
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160
Síða 161
Síða 162
Síða 163
Síða 164

x

Úrval

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.