Úrval - 01.07.1972, Síða 95

Úrval - 01.07.1972, Síða 95
SIÐUSTU DAGAR MUSSOLINIS 93 Réttarhöldin yfir þessum sex meö- limum Stórráösins, sem I varöhaldi voru, hófust þ. 8. janiíar. A öörum degi þeirra fylltust tómir bekkirnir aftast I réttarsalnum skyndilega svart- stökkum. beir voru alls staöar, viö hverjar dyr og I hverjum stiga meö skammbyssur á lofti. „Takiö þetta ekki illa upp fyrir okkur,” sagöi einn þeirra viö einn lögfræöinganna. „Viö höfum ekkert á móti ykkur. En veröi þessir þarna ekki dæmdir, þá rnunum viö ljúka þessu verki. Muniö þá bara aö verá nógu fljótur aö beygja yöur.” Niöurstaöa réttarins var næstum fyrirfram ákveöin. MeöJimir Stór- ráösins voru allir dæmdir sekir og dæmdir til dauöa. Viö áfrýjun var svo dóminum yfir einum þeirra breytt I 30 ára fangelsi. Hinir fimm, þar á meöal Ciano, voru teknir af lifi af 30 manna aftökusveit þ. 11. janúar. Þeir skutu þessi bundnu og varnarlausu fórnar- dýr sin á um 11 metra færi. Þaö voru blóöug og hræöileg endalok. Nokkrum dögum siöar heimsótti Don Giuseppe Chiot, hvithæröi fang- elsispresturinn I fangelsinu i Verona. Mussolini. Chiot haföi dvaliö hjá föng- unum siöustu nóttina sem þeir liföu. „Hvernig voru endalok þessa harm- leiks?” spuröi Mussolini umbúöalaust. „Eins og þér óskuöuö eftir,” svaraöi presturinn. Og svo visaöi hann öllum mótmælum á bug og fór aö setja ofan i viö einræöisherrann fyrir verk hans. Hann sagöi, aö Foringinn heföi ruglaö svikum viö fasismann saman viö svikum viö Italiu. „ítalska þjóöin greindi á milli þessa tveggja fyrir löngu,” sagöi hann. Mussolini gróf andlitiö i höndum sér. Nú kom hann ekki lengur fram sem hinn allsráöandi Foringi. „Hvernig eyddu þeir siöustu nóttinni?” spuröi hann biöjandi rómi og vætti skræl- þurrar varir sinar. Presturinn sagöi, aö þeir heföu allir leitaö á fund Drottins og komizt I náiö samband viö hann. Þeýr höfðu safnazt saman I einum klefa til þess aö geta rætt saman siöustu nótt slna. Þeir ræddu um rit Platos um ódauöleika sálarinnar, um siöustu kvöldmáltiöina og um Krist I Gethsemanegaröinum. Ciano haföi veriö bitur allt til slðustu stundar. Hann haföi formælt tengda- föður slnum fyrir aö hafa ekki oröið viö beiöni um miskunn, sem þeir höföu lagt fram á slöustu stundu. En einn hinna haföi hvatt hann til þess aö fyrirgefa. Hann haföi lagt hendur slnar á axlir Cianos og minnt hann á, aö brátt mundu þeir allir veröa aö standa frammi fyrir dómstóli Drott- ins. „Þú hefur rétt aö mæla,” haföi Ciano þá sagt. „Já, þaö er sami stormurinn sem feykir okkur öllum burt. Segiö fjöldkyldu minni frá þvi, faöir, aö ég deyi án illvilja til nokkurs manns.” Rödd Mussolini skalf, þegar hann greip fram I: „Sagði hann: „Segiö fjölskyldu minni?” „Já, þá átti hann lika viö yöur.” Mussolini staröi á prestinn. Sföan náöi sorgin heljartökum á honum og hann lét sig falla fram á við og grét ofsalega. I rauninni haföi Mussolini aldrei séð bænarskjal fanganna. Hann haföi beöiö bænarskjalsins alla nóttina. En bænarskjalinu varhaldiö frá honum af þeim sem voru ákveönir I þvl, aö engin náöun skyldi koma til greina. Foringinn leit á prestinn tárvotum augum og greip um hendur honum. Hann reyndi aö brosa: „Þeir fyrir- gáfumérþá. Er þaö ekki svo?” spuröi hann biöjandi röddu. Svo bætti hann
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160
Síða 161
Síða 162
Síða 163
Síða 164

x

Úrval

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.