Úrval - 01.07.1972, Síða 98

96
tJRVAL
um leyfi til þess aö lesa kafla ilr
bréfum hans fyrir Rachele. „Er það i
rauninni nauösynlegt?” stamaöi
Foringinn. „öhjákvæmilegt,” svaraði
Claretta.
Rachele beiö I Rauöa herberginu,
geysilega áhyggjufull. Henni fannst
sem eitthvaö illt voföi yfir. Frá þvf i
ágúst, þegar Þjóöverjar tóku af lifi 15
skæruliöa á Pazzale Loretotorginu I
Milano, haföi þ&ta litla torg oröiö eins
konar tákn, og þeim Mussolini og
Rachele höföu borizt mörg hótunar-
bréf. Einmitt þennan morgun haföi
Rachele fengiö eitt slikt hótunarbréf,
sem olli henni geysilegum áhyggjum
oghugaróró. Iþvistóð: „Viö munum
fara meö þig á Pazzale Loreto.”
Henni var nú loks nóg boöiö, þegar
Claretta birtist aftur með hin hötuðu
bréf I höndunum. Utan um þau var
vafiö bleiku silkibandi. Sérhver
setning, sem stúlkan las fyrir hana,
var Rachele sem þjáningarfull
stunga. Þaö var sem sýru væri skvett
á hana, þegar hún heyrði setningarn-
ar: „Ég þarfnast oröa þinna”, eöa
„Ég saknaöi þin I dag”. Rachele
mjakaöi sér nær henni. Siöan þreif
hún bréfin úr höndum Clarettu.
Spoegler henti sér á milli þeirra.
Rache^e varð ofsareiö og klóraöi
vinstri hönd hans óþyrmilega i
átökunum viö hann. Sáriö undan
nöglum hennar varö svo djúpt, aö þaö
má ennsjá örið.
Loks sá Rachele, aö þetta var
gagnslaust. Spoegler haföi náö
bréfunum pg ætlaði sér ekki aö láta
þau af hendi aftur. Þaö logblæddi úr
hendi hans. Og eiginkona Foringjans
varö aö viöurkenna, aö hún haföi beöið
ósigur eftir rúmlega tveggja klukku-
stunda viöureign. Þaö var erfitt fyrir
hana að sætta sig viö slikt. Hún æddi
út um framdyrnar, ofsareiö og örg.
Hún vissi varla, hvaö hún sagði. Hún
hrópaöi aö siöustu, og þaö reyndust
spádómsorö: „Endalok yöar veröa
ill! Þeir munu fara meö yöur til
Piazzalle Loreto!”
DAUÐASTUNA FASISMANS.
Þegar þ. 4. júni 1944 höföu fyrstu
brynvörðu bifreiöir Bandamanna náö
til Rómar, og þaö virtist alveg öruggt,
aö fasistar mundu biöa ósigur. En
samt var Foringinn á leiö til Milanó
sex mánuöum siðar og talaöi þá
ögrandi um þýzk leynivopn, sem gætu
fært öxulveldunum lokasigurinn. í
Liricoleikhúsinu I Milanó, sem tekur
2000 manns I sæti, hélt hann ræöu I
sinum gamla glæsistil, sem útvarpaö
var I gegnum hátalara um alla borgina
Þegar hann yfirgaf leikhúsið, ruddust
konur gegnum raöir lögreglu-
mannanna og köstuöu blómvöndum til
hans, rifu af honum axlaboröana og
kysstu hendur hans, og mökuöu þannig
á hann varalit, svo aö hann varö
útataöur I varaförum þeirra. Næsta
dag hélt hann i sigurgöngu um
borgina, og þá komu 40.000 þúsundir
manna á vettvang til þess að hylla
hann.
Þetta voru dauöateygjur fasismans.
Þá var veriö aö vinna aö áætlunum um
hetjulega lokaorustu i fjallvirkinu
Valtellina, um 50 mílum fyrir norðan
Milanó. Umhverfis þennan 44 milna
langa dal voru enn uppistandandi virki
frá fyrri heimsstyrjöldinni. Þarna
voru raforkustöðvar, sjúkrahús og
bein leið til Þýzkalands eöa Sviss um
fjallaskörðin. Aætlunin gerði ráö fyrir
lokaorustu Itala án áþjánaroks
Þjóðverjanna. „Mér likar mjög vel
viö þessa áætlun,” sagöi Foringinn við
aðstoöarmenn sina. Mussolini fannst,
aö hann mundi tryggja sér þaö, aö
dýröarljómi Mussolinigoösagnarinnar