Úrval - 01.07.1972, Qupperneq 105

SIÐUSTU DAGAR MUSSOLINIS
103
fyrir þvl, aft þér. ætlift aft láta skjóta
hann!” sagfti hún.
„Valerio ofursti”, sem var eitt af
fórnardýrum fasistanna, þar eft hann
haffti verift í haldi i fangabúftum fyrir
andfasista.
Undir fölsku yfirskyni útvegafti
Audisio sérstakt vegabréf, sem var
undirritaft af Dadc^rHo sjálfum, og
samkvæmt þessu plággi var honurn
leyft „aö feröast um aö vild meft
vopnuftu lifti sinu” i Como og
nágrenninu. Þ. 28. april lagfti Audisio
svo af staft I noröurátt ásamt Aldo
Lampredi, einum óbilgjarnasta manni
hinnar kommúnlsku andspyrnu-
hreyfingar, og fullum vörubil af
skæruliftum.
Þegar til Dongo kom, tók Bellini
Audisio meft nokkurri tortryggni. En
hvort sem honum líkafti þaft betur efta
verr, þá haffti þessi maftur fullgild
plögg, og þaft var nú hann, sem gefa
skyldi fyrirskipanir og ráfta þvi hvaö
gera skyldi.
„Vift ætlum aft skjóta alla
stórlaxana,” sagöi Audisio fruntalega.
„Þetta er fyrirskipun mln: Skjótift þá
alla.” Hann baft um lista yfir fangana
og fór aft merkja vift nöfnin meft
svörtum krossi og skeytti engu
hikandi mótmælum Bellini. Benito
Mussolini . . .daufti . . .Claretta
Petacci. . daufti.
„Mundirftu skjóta konu?” hrópafti
Bellini hneykslaftur. „Hún var ekkert
annaft en hjákona hans . . .Aft dæma
hana til daufta vegna þess eins . .
„Ég dæmi engan til daufta,” leiftrétti
Audisio hann. „Dómarnir hafa verift
kveftnir upp af öftrum.”
Bellini var orftinn áhyggjufullur
vegna þess, aft honum fannst, aft of
margir vissu nú, hvar Foringinn var i
haldi. Þvi haffti hann flutt Mussolini
nóttina áftur til bóndabæjar i litla
þorpinu Giulino di Mezzegra, sem
stendur vift fjallsrætur. Og hann haffti
leyft Clarettu aö flytja til hans. Iveru-
herbergi þeirra á bóndabænum var
köld og litil kytra, eins fátækleg og
kytran, sem Mussolini haföi fæftzt i
fyrir tæpum 62 árum.
Bellini var orftift órótt vegna þess,
hversu hratt atburftirnir gerftust nú.
Og hann leitafti aft möguleikanum á
einhverju samkomulagi. Hann stákk
upp á því, aft þaft væri bezt, aft hann
sækti sjálfur ráöherra Mussolini og
hina fangana til Germasino. Um leift
ætlafti hann aö senda tvo af sinum
mönnum, þá Luigi Canali og Michele
Moretti, til þess aö ná i þau Mussolini
og Clarettu. Allir fangarnir skyldu svo
afhentir Audisio i Dongo.
En Bellini tók ekki eftir einni
staftreynd, sem mál þetta snerti,
Moretti, vopnabróftir hans, var einnig
ofstækisfullur kommúnisti. Þegar
menn Bellini lögftu af staft i Fiatnum
hans Moretti til þess aft ná I þau
Mussolini og Clarettu, sátu þeir
Audisio og Lampredi þvi I sætinu fyrir
aftan þá. Lampredi tautafti: „Vift
skulum ljúka þvi af. Vift skulum ljúka
þvi af.”
Um klukkan fjögur siftdegis þennan
dag komu þeir fjórir til bónda-
bæjarins, þar sem þau Mussolini og
Claretta höfftu dvalift um nóttina.
Audisio heilsaöi Foringjanum meft
þessum orftum: „Ég er kominn til
þess aft frelsa yftur.” Mussolini
svarafti mjög háöslega: „Er þaö
mögulegt? Þaft var fallega gert af
yftur!” Audisio sagfti þeim aft taka
saman föggur sinar og fór siftan meft
þau út aft Fiatnum. Þau Claretta og
Mussolini sátu saman I aftursætinu.
Hún hélt fast i hönd honum. öku-
maöurinn skýrfti slftar frá þvi, aö þau
hafi bæöi virzt „einkennilega róleg”.