Úrval - 01.07.1972, Qupperneq 139

KÍNADAGBÓK MICHENERS
samt aldrei þolinmæöina. Hún sýndi
aldrei hina minnstu vanþóknun. Bros
hennar var alltaf jafninnilegt, og hún
talabi blátt áfram og eölilega án þess
aö látast.
Hún myndaöist alveg stúrkostlega,
en hún vissi líka alltaf, hvaö væri rétt-
ast aö gera hverju sinni. Hún var
oröin þreytt I einni skólaheimsókninni,
og þvi sagöi skólastjórinn viö hana:
„Þér veröiö aö ganga upp tvo stiga til
þess aö hitta næsta barnahópinn, og
þar uppi er ekki vel kynt. Kannske
vilduö þér bara sleppa þvi aö fara
þangaö?” Hún svaraöi þvi til, aö þá
yröu börnin fyrir vonbrigöum, og gekk
upp stigana.
t feröalokin haföi ég komizt aö þeirri
niöurstiiðu, aö Pat Nixon er yndislega
töfrandi kona, snjall stjórnmála-
maöur, kona meö sterkan járnvilja og
alveg tilvalin foráetafrú til þess aö
fara meö I feröalag til „erfiðs”
áfangastaöar eins og Kina er. Ég
þekki ekki marga, sem heföu getað
leyst þetta skyldustarf betur af hendi
en hún geröi. Sem tryggur demókrati
fann ég hroll hrislast um mig, i hvert
skipti sem hún hreyföi sig fyrir
framan sjónvarpsvélarnar, vegna
þess aö ég vissi, að hún var stöðugt aö
næla I atkvæöi. Jæja, hún vann
sannarlega fyrir þeim.
Formósa fyrir brauðsnúð?
Ég haföi mikinn áhuga á aö kynnast
þvi, á hvern hátt og I hve rikum mæli
konur höföu öðlazt frelsi I Kina. í ein-
taki minu af „Litla rauöa kverínu” sá
ég, aö heill kafli fjallaöi um kvenrétt-
indi. Þarstandá meöal þessi orð, sem
fela I sér miklar upplýsingar: „Karlar
og konur veröa aö fá sömu laun fyrir
sömu vinnu.” Ég spuröist fyrir um
þaö hvaö eftir annaö hjá klnverskum
konum, hvort svo væri I reynd, og af
137
svörum þeirra þóttist ég mega vera
fullviss um, aö fariö væri eftir þessari
meginreglu.
En hinn raunverulegi tilgangur meö
áætlunum Maos um frelsi konunnar
kemur fram annars staöar I Litla
rauöa kverinu. Þaö á aö veita konum
frelsi, svo aö þær geti unnið I verk-
smiðjunum og á ökrunum. Þar
stendur meöal annars: „i landbún-
aðinum er grundvallarviöfangsefni
okkar aö hagræöa notun vinnuaflsins á
sem beztan hátt meö góöu skipulagi og
hvetja konur til þess aö vinna landbún-
aöarstörf. Meö þátttöku klnverskra
kvenna I framleiöslustörfunum er
geysilegt vinnuafl leyst úr læöingi.
Ausa ætti úr þessum vinnuaflsvara-
sjóöi I baráttunni fyrir uppbyggingu
mikils sóslalsks rlkis.”
í fjölmörgum vinnustofum og verk-
smiöjum, sem ég heimsótti, virtist
helmingur starfsmannanna vera
konur, en samt varö ég ekki var viö
konu I framkvæmdastjórastööu nema 1
einni þeirra. Mér var sagt, aö um átta
launaflokka væri aö ræöa, og
aö karlar og konur innan hvers launa-
flokks hlytu sömu laun. En konur
komast samt mjög sjaldan upp I hærri
launaflokkana. Þegar ég sá mynd af
leiötogum Klna, sá ég, aö þar voru
saman komnir 17 karlmenn og 1 kona,
og aö hún var Chiang Ching, eiginkona
Formannsins. A tveim samyrkju-
búum talaði ég viö um 20 manns, sem
stjórnuöu rekstri þeirra. Og þar af var
aöeins ein kona.
En hvar sem ég sá fólk vinna erfiöis-
störf, virtist helmingur starfsfólksins
vera konur. Götusópun, uppskeru-
síörf, verksmiöjuvinna og afgreiöslu-
störf eru kvennastörf. Stjórnun er for-
réttindi karlmannanna.
Klukkan 5 siödegis vorum viö boöuö
á fund I stórum fundarsal. Þar var