Úrval - 01.07.1972, Qupperneq 156

154
ÚRVAL
reglu á öllum hlutum, og þvl haföi hún
þegar búiö til lista yfir 20 hugsanleg
umræöuefni. En möðir Carol haföi
ýmsar uppástungur á reiðum höndum.
„Ollum piltum geðjast aö þvi, að þeir
séu dáöir,” sagöi hún við dóttur sina.
„Fáöu hann bara til þess að tala um
sjálfan sig, og þá mun honum finnast
þú vera dásamleg.”
Ég var aö gera viö þráö i hárþurrku
og leit nú upp frá þessu starfi minu.
„Vertu ekki að kenna dætrum þinum
slik kvennabrögö,” sagöi ég I mót-
mælatóni. „Bráölega feröu vist aö
kenfia þeim, hvernig þær eigi aö
skrúfa frá táraflóöinu i einhverjum
vissum tilgangi.”
„Elskan, ég er ekki aö leggja þaö til,
aö Carol eigi aö vera fölsk,” svaraöi
Evie. „Þvi er nú bara þannig fariö, aö
öllum þykir gottaö tala um sjálfa sig.”
„Sjáöu nú til, mamma,” greip Carol
fram i. „Þaö er nú nógu slæmt, aö
manni sé boöiö út, þó aö þið séuö ekki
aö stjórna öllu heila klabbinu meö
fjarstýringu. Ég ætla bara að læra
umræöuefnalistann minn utan aö og
reyna svo hvert umræðuefniö á fætur
ööru og sjá, hvaö gefst bezt.”
Hún skjögraöi yfir gólf dagstof-
unnar, þvl aö hún var aö æfa sig I að
vera dömuleg á nýju, háu hælunum
sinum. „Og geriöþiöþaðnú fyrirmig,
bæöi tvö,” bætti hún viö, „aö gera
hann ekki alveg aö kvikindi, þegar
hann kemur aö sækja mig.”
Evie greip andann á lofti eins og
hind, sem orðiö hefur íyrir skoti. „i
guöanna bænum, barn,” sagði hún,
„helduröu, aö viö foreldrar þinir
vitum ekki, hvernig viö eigum aö
hegöa okkur? Þú átt aö bjóöa herr-
anum þinum inn og kynna hann fyrir
okkur á réttan og viðeigandi hátt."
Carol andvarpaöi i örvæntingu.
„Pabbi, verö ég að gera þaö?”
„Auövitaö,” svaraði ég, „viö sitjum
hérna I dagstofunni og látum eins og
ekkert sé, alveg eins og þetta væri
daglegur viðburöur.”
„Ó, pabbi, þú ert aö reyna aö gera
grin aö þvl alvarlegasta, sem fyrir
mig hefur komiö alla mina ævi.”
Ég tók utan um litlu dóttur mlna og
sagöi: „Þetta fer allt saman vel.” Og
svo kyssti ég á kinnina á henni. „Þaö
er heppinn piltur, sem fær tækifæri til
þess að eyöa heilu kvöldi meö þér.”
Þaö var ekki fyrr en á elleftu stundu,
aö viö Evie geröum okkur grein fyrir
þvi, aö viö yröum nú bæöi að taka
mikilvægar ákvaröanir, hvaö okkur
sjálf snerti. Hver átti aö fara til dyra,
þegar hringt yrði? Ætti ég aö þykjast
þekkja nafn piltsins eöa bföa þess, aö
ég yröi kynntur fyrir honum? Hvernig
áttum viö Evie aö vera klædd? Eitt
var þó alveg vist: Ég yröi aö vera ný-
rakaöur og snyrtilega klæddur.
Carol var tiibúin, hálftima áöur en
herrann hennar kom. Minúturnar liðu
hægt, meöan hún sat þarna á brúninni
á legubekknum og tætti þræöina úr
púöa annars hugar. Þegar dyrabjöll-
unni var loks hringt, flúöi hún út úr
stofunni. Systur hennar hurfu af
sjónarsviöinu gegn vilja sinum, en
gægöust svo út um ofurlitla dyragætt á
herbergjunum sinum I þeirri von aö
veröa vitni aö þessum sögulega mikil-
væga fundi.
Nú var leiksviöiö tilbúiö, og þvi gekk
ég I áttina til útihuröarinnar. Mér var
innan brjósts eins og hnefaleikakappa,
sem er i þann veginn að ganga á hólm
viö andstæðing, sem hann hefur aldrei
séö áöur. En andstæöingur minn
reyndist vart vera slikt hörkutól að sjá
og ég hafði gert mér I hugariund.
Hann liktist reyndar helzt mjög
feimnum kórdreng, sem haföi veriö aö
þvo sér siöan um morgunverö til þess