Úrval - 01.07.1972, Síða 157

KVENNABÚRIÐ MITT
155
aö fá andlitiö til aö ljóma svona vel.
Þegar Carol kom inn 1 dagstofuna,
brostu þau bæöi feimnislega og horföu
hvort fram hjá ööru. Skyndilega rétti
pilturinn fram pakka meö gardeniu i,
efi hann hafði hann falið vandlega fyrir
aftan bak. Hann ytti honum i áttina til
dóttur minnar, eins og hann héldi á
heitri kartöflu. Eg sá, aö hönd Evie
skalf, þegar hún festi gardeniuna I kjól
dóttur sinnar. Og á næsta augnabliki
voru ungu hjúin flúin burt.
Þegar ég heyrði bilinn renna niöur
götuna, lét ég mig faila aftur á bak i
stólnum alveg örmagna I tilfinnan-
legum skilningi. Og aö hugsa sér, aö
þetta var bara byrjunin á samkvæmis-'
llfi dætranna!
Kveöjusýning
Ég gægöist vandræöalega út á milli
leiktjaldanna og sá, aö samkomusalur
skólans var troöfullur af foreldrum,
ættingum og börnum. Þetta yröi loka-
sýning min sem „aukadansari” I ár-
legu ballettsýningunum, sem elzta
dóttir min og vinkona hennar héldu I
lok ballettskólaársins. Og aö lokinni
sýningunni þetta kvöld mundi fyrir-
tækiö veröa lagt niöur aö fullu og öllu,
þar eö eigendurnir ætluöu I burt næsta
haust til náms I háskóla.
Þaö var alltaf mest aö gera hjá þeim
I ballettskólanum I júni, þegar leiö aö
þvl, aö skólaárinu skyldi lokið meö
sýningu, svo aö foreldrarnir gætu séö,
hvaö dætur þeirra höföu lært. Undir-
búningurinn undir lokasýninguna
hófst mörgum vikum áður. Finna
þurfti sögu eöa búa hana til og æfa eöa
jafnvel búa til dansa, sem hæföu sög-
unni. Svo þurfti aö búa til búninga,
velja stað, sem væri nægilega stór
fyrirslvaxandi áhorfendafjölda, útbúa
leikskrár, búa til leiktjöld og fullgera
annan leiksviösútbúnað, velja dans-
fólk I aöalhlutverkin, og svo þurfti aö
finna þennan eina karlmann, sem
leika skyldi þorparann eða gamla
manninn I ballettnum. Og Carol átti
enga bræöur, sem hún gæti leitaö til....
aöeins pabba.'
„Heyröu nú,” sagði ég viö hana, sex
vikum áöur en sýningin átti að fara
fram. „Þetta áriö verðurðu aö finna
einhvern annan til þess aö leika leik-
fangasmiöinn. Ég verö of önnum kaf-
inn við ýmislegt um þaö leyti.” Og
sama kvöldiö endurtók ég þessa á-
kvöröun mlna I samtali viö móöur
hennar. „Þetta áriö læt ég mig ekki,”
sagöi ég ákveöinn.
Þegar þær Carol og Janis voru að
klippa út sniö fyrir 30 búninga, sem
þær þurftu að búa til, spuröi ég, hvern
þær heföu fengiö I hlutverk karl-
mannsins.
„Engan enn þá, pabbi.”
„En hvaö um Tom?” spuröi ég og
átti þá viö nýjasta vin Carol.
„Hann verður aö heiman,” svaraöi
hún.
Ég spuröi hana ekki nánar um þetta
mál. Þaö virtist einhvern veginn, sem
henni fyndist, aö þetta vandamál
snerti hana alls ekki. Og Evie sat bara
þegjandi álengdar og brosti meö
sjálfri sér.
TIu dögum slöar var Carol aö gera
tilraun af veikum mætti til þess að
smlöa leiktjöld. Ég tók viö hamrinum
af henni og hélt verkinu áfram fyrir
hana. Þá spuröi ég hana enn einu
sinni, hvern hún væri búin að fá I hlut-
verk leikfangasmiðsins. Og enn svar-
aöi hún, að hún heföi ekki fengiö neinn
enn þá.
„En hvað um Peter?” spurði ég og
átti þá viö piltinn I næsta húsi.
„Æ, hann yröi ómögulegur I þetta,”
svaraöi hún og yppti öxlum. „Viö
þurfum aö fá einhvern, sem leggur sig