Úrval - 01.04.1962, Page 96

104
Karl þegir langa stund, en segir
siðan:
— Ég á nú annan pung. •— R.G.
TVE'IR MENN voru að vinna
við húsbyggingu rígningardag í
Reykjavík og hagaði svo til að
annar gat verið í skjóli en hinn
varð að standa áveðurs. Skiptust
þeir á sinn hálftímann hvor að
vinna í rigningunni. Svo virtist
þeim, sem alltaf herti rigninguna,
þegar annar kom út, en drægi úr
henni, er hins tími kom að vera
úti. Loks stytti snögglega upp og
var þá einmitt þannig ástatt, að
sá veðurheppni átti að byrja sína
útivist. Þá segir hann:
— Já, þá er drottinn loksins
hættur að láta rigna yfir réttláta.
-— Exó.
I SAMKVÆMI þar sem trúmál
bar á góma, hélt einn gesta þvi
fram, að Islendingar hefðu allt-
af verið heiðnir. Ýmsir mæltu á
móti Því og. töldu þá eins vel
kristna og aðrar þjóðir, ef ekki
betur. Hinn rökstuddi mál sitt
meðal annars með þessu:
— Engin þjóð hefur gert eins
mikið grin að djöflinum og Is-
lendingar, þeir ætla hann hafa
varla gripsvit, sé bæði fákænn og
einfaldur. — Exó.
GÖMLU hjónunum kom illa sam-
an og átti þó kerling mesta sök-
ina. Hún skammaðist alla daga og
margítrekaði, að karl væri mik-
ÚR VA L
ill syndaselur. Sá gamli tók þessu
öllu fálega.
Eitt kvöld er bóndi brá sér til
næsta bæjar, kemur kerlu í hug,
að nú skuli hún hræða liann eftir-
minnilega. Hún býr sig sem vofu
og situr í bæjarsundinu, þegar karl
kemur. Þá segir hún með grafar-
raust:
— Eg er djöfullinn og er að
korna að sækja þig.
Sá gamli rýnir út í myrkrið og
segir:
— E'f þú lýgur ekki, þá er gam-
an fyrir þig að koma inn og finna
hana ömmu pína. — RG.
ÁRNI, sem kallaður var funí, var
oft á rölti milli Grindavíkur og
Landsveitar. Hann var ræðinn og
skemmtilegur, þegar vel lá á hon-
um, enda greindur karl og minn-
ugur. Á bæ einum, sem hann gisti
sagði hann eftirfarandi setningar:
— Allt til skammar, of mörgum
boðið og allir koma —• og það er
nú verst, sagði Jón heitinn í
•Skarði, þegar hann gifti sig. — JO.
ÞAÐ var eitt sinn á framboðs-
fundi í Sandgerði, er Ólafur Thors
forsætisráðherra var að halda
ræðu og talaði um fiskimálanefnd
og sjávarútvegsmál yfirleitt, að
einn fundarmanna tekur fram í
fyrir honum og segir:
— Blessaður hættu, þú, sem
ekki þekkir þorsk frá ýsu.
Ólafur svarar samstundis:
— Ég þekki þó þig frá þorski,
en það gera ekki allir. — Faxi.