Skírnir - 01.01.1855, Blaðsíða 5

Dnninörk.
FRJETTIR.
7
skipun, samkvæmt auglýsingunni 28. janúar 1852, og Hans
Hátign konungurinn hefur gjört hana afe lögum.
6. gr. þá veríiur 1., 4.—17., 21., 23., 33., 54. og 71. gr.
og fyrsta bráfeabyrgfeargreinin í grundvallarlögunum 5. júní 1849
úr lögum tekin, einnig ná greinir þær í grundvallarlögunum, er
bæfei áhræra sameiginleg mál alls ríkisins og sjerstök mál konungs-
ríkisins, ekki nema til hinna sjerstöku mála, líka er þá fullnægt
skilyrfei því, sem gjört er í inngangi grundvallarlaganna”.
þannig lauk þessu máli, þingmenn báru sigurinn úr býtum,
eu stjómin beib hinn mesta ósigur. I löndum þeim, þar sem stjórnin
lætur sjer annt um afe stjórna eptir anda þjófearinnar, efcur eptir
þeirri skofeun á málunum, sem flest atkvæöi verfea mef) á þinginu,
sem eiginlega er hift sama, þar hefftu rábgjafarnir ekki hugsaf) sig
lengi um, afi bifja konung lausnar frá ráfsmennskunni, og kon-
ungur heffi kosife sjer ráfaneyti úr flokki þeirra manna, er mestan
flokk höffu mcf) sjer á þinginu. En þetta varf) þó ekki, og ráfe-
gjafarnir sátu, eins og ekkert heffi í skorizt. En þó leiddi mikib
af atkvæfagreibslu þessari, efa rjettara sagt, af því, af> svona fór.
Bændavinirnir höffiu í fyrstu eptir afe Tscherning kom á þing
veitt stjórninni af málum, bæbi t tollmálinu og í ríkiserffamálinu;
en þegar kom á þing í fyrra, og stjórnlagamálif) var tekif fyrir,
]iá leit svo iit, sem bændavinir og þjófernismenn væru sammála og
vildu vinna samhuga af) því af fá gófa og þjófholla endalykt á
þessum málum, og Tscherning fyrirlifei bændavina var kosinn til
framsögumanns í málinu, og til af semja um málif) vif) ráfgjafana
milli annarar og þrifju umræfrn. En allt fyrir þetta voru menn
þó ekki sammála; Tscherning vildi fá málinu framgengt, og vildi
því allajafna slaka til vib ráfgjafana, til þess af) koma sættum á
og koma málinu áleifeis; en þaf) er þó ekki þar mef sagt, af hann
vildi sleppa neinu í rauninni af frelsi Dana. Hins vegar höffu
þjófernismenn mikif) vantraust á ráfgjöfunum, og sögfu, eins og
reyndar satt var, af ekki væri af> hugsa til afi fá góf málalok
mefan vif þessa stjórnarherra væri um af eiga; lögfu því þjóf-
ernismenn allan hug á af fresta úrslitum málsins, og fundu því
flest til tálmunar. Monrad, biskup á Lálandi, var fyrirlifi þjófernis-
manna og Hall kennari vif háskólann í Kaupmannahöfn, þó fylgdi