Ný sumargjöf - 01.01.1865, Síða 39

39
en uppi á þakinu sátu dúfur og höfðu stungið höfðunum
undir vængi sér. En er inn kom, sá hann flugurnar sof-
andi á veggjunum. Matreizlumaðurinn í eldhúsinu hélt
ennþá hendinni á lopti, einsog hann ætlaði að ryskja elda-
sveininn, en eldabuskan sat með svarta hænu, sem hún
átti að revla. Gekk köngsson því næsl lengra inn, og
kom þar að, er alll hirðfólkið lá sofandi, og kóngur með
drottningu sinni ofan á. Hélt hann ennþá áfram og kom
loksins að turninum, lauk hann upp hurðinni að litlu
stofunni, sem þyrnirósa svuf í. — Lá hún þar inni og var
svo yndisfögur, að hann gat ekki litið af henni augum
sínum, og laut hann ofan að henni og kyssti hana. Eu
er hann hafði gefið henni kossinn, þá lauk hún upp augunum,
vaknaði af dái og leit hýrlega til hans. Gengu þau nú
bæði ofan og vaknaði konungur og drottuing ásamt öllu
hirðfólkinu; gláptu menn þar hverjir á aðra og ráku upp
stór augu. Hrossin í garðinum stóðu upp og hristu sig,
dýrhundarnir brugðu á leik og dingluðu rófunum, dúfurnar
á þakinu reislu höfuðin upp undan vængjum sínum og
flugu út á akur; tlugurnar lóku að skriða eptir veggnum,
eldurinn kviknaði í eldhúsinu og logaði vel, svo að
maturinn soðnaði, en steikin suðaði og smitaði; matreizlu-
meistarinn rak eldasveininum rokna löðrung, svo að hann
æpli við, og eldabuskan reytti af hænunni það sem eptir
var af fiðrinu. Drakk nú kóngsson brullaup til þyrnirósu
með miklum mannfagnaði og viðhöfn, og lifðu þau ánægð
hvert með öðru, allt til æfiloka.