Ný sumargjöf - 01.01.1865, Qupperneq 48

48
kominn lieim til mín. — þeir sátu þar sinn livoru megin
við ofninn; Gérard hægra megin og Amida vinslra megin.
Gérard er maður á þrílugsaldri, mjóleitur og langleitur,
jarpur á hái og hefir því nær kolsvart skegg; hann hefir
mikið og frítt enni og fagrar tennur.
þessi nafnfrægi vegandi Ijónarina var mér kunnur að
fornu fari; 1846 kom eg liálfri stundu of seint til Guelmu,
og gat því ekki fumlið hann; liann átti að drepa ljóns-
mæðru með tveimur hvolpum; liefði eg komið liálfri stundu
fyr, þá liefði eg farið með honum.
Amída er arabiskur maður fríður sýnum og liefir
fiinin eða átla iim tvítugt; Arabar vita ógjörla aldur sinn,
þeir miða æfiskeið sitt við hina helztu viðburði, sem bera
þeim að hendi; það var aðal viðburðurinn í lífi Amída,
að hann hafði hitt Gérard.
Amída er eitt bið ágætasla sýnishorn Arabaþjóðar;
hann er hár og vel vaxinn. Hann hafði sveipað að sér
yfirhöfn sinni og sat út í liorni. í kringum Gérard og
Amída sátu nokkrir kunningjar mínir, horfðu á þá og
hlustuðu. En hér kom fyrir lítið að lilusla, þvi Gérard
talar lítið og Amída alls ekki. þó ber það ekki til þess,
að Aniída ekki kunni frakknesku; það er öðru nær, hann
talar hana vel og ber hana fram með hinu mjúka lungutaki,
sem Aröbum er títt.
Gérard rétti mér báðar hendur; Amída krosslagði
sínar og horfði í gaupnir sér.
þegar eg var kominn, fór Gérard að liðkast um
málbeinið, og varð okkur tilrætt um Algier, um prúðmennið
og betjuna, hann Yussuf, og hann Devismes, sem er þjóð-
frægur bissusmiður; þegar við nú höfðum skrafað um