Ný sumargjöf - 01.01.1865, Síða 99
99
„Tóm er hvergi,“
Tals eg vakti,
„Horn að fylla,
H.jör eg reiddi;
Litu mér lofðar
Leiptra sjónir
Og sóknhvatir
Úr sætum spruttu.
Héldum náttlangt
Um heiði kalda
Og náðum
í næturelding,
f>angað er laufgrænn
Laukst upp dalur,
Bládökkum elfar
Bugum slunginn.
J>ar reistum spjótum,
Röndum glæstum
Fóru féndur
Með fljótsbökkum.
Dynur var í dal,
Dólgar flýðu,
Hné Hróðmar
Fyrir hjörfi mínum.
Vara sæl sígin
Sól í vestri,
Er eg herskrúð hans
Hilmi seldi;
Handlék Króðar
Hildar voðir
Og bölþrunginn
Brúnum létti.
fusti lýður
Að þjóðans höllu,
Um ölskálir
í öðlings sölum.
Hörpur tíu
Vóru hagla stiltar,
Og fimm Barðar
Fram of gengu.
Og þeir Ossían
Einskært lof,
Vegsamandi
Á víxl kváðu,
Óð eldheitan
Öldum fluttu,
Samgullu strengir
Söngva hljómi.
|>á var kátt
í Krómu bygðum
Að fenginn frið
Firða inengi,
Drógst of dróttir
Dimmþögul nótt,
Fögur morguns
Feginsbrún hófst.
Flutti eg frægðaróð
Fofargarmó,
Er þeir mæran
Til moldar báru,
Var þar Króðar,
En verar þeygi
Heyrðu kveinstunur
Frá konungs brjósti.
7*