Ný sumargjöf - 01.01.1865, Blaðsíða 106
106
hinna tólf postula af silfri gjör og í fullri líkams slærð.
Konungur ávarpaði postulana þannig. „Góðir herrar!
hvernig stendur á því að þið hýmið hér á sama blettinum
í leti og ómennsku, í stað þess að dreifast úl um heim-
inn og prédika, einsog ykkur var skipað. þið hafið nú
staðið þarna aðgjörðalausir svo lengi, að það er mál tii
komið, að þið farið út utn víða veröld og gegnið skyldu
ykkar.“ Konungur lét ekki orð sín verða að hégóma
máli; hann lét slá peninga úr postulunum og dreifðust
þeir þannig út um heiminn.
Um ríkismann nokkurn nautheimskan, sem hafði gott
vit á nautgripum, var þetta sagt: „þegar hann talar um
naut, þá talar hann einsog tnaður; þegar hann talar um
menn, þá talar hann einsog naut.“
Móðir skammaði son sinn, sem var drykkfeldur, og
sagði meðal annars: „þú ert einsog dýr.“ „Nei,“ sagði
faðirinn, „það er rangt gjört af þér að tala svo.“ „Hver-
nig þá rangt?“ „Jú!“sagði faðirinn, „þú gjörir dýrunum
rangt til; hefirðu t. a. m, nokkurntíma séð ölvaðan uxa?“ —
Antisþenes lærisveinn Sókratesar ællaði að taka læri-
föðursínum fram i fyrirlitningu tímanlegra gæða, og gekk
því í rifinni og götóttri kápu. „Heyrðu vinur!“ sagði Sók-
rates við hann, „hégómagirnin gægist út unt götin á
kápunni þinni.“
þrír Gyðingar voru dæmdir til hengingar, en þegar
að aftökunni kom, var einura þeirra gefið líf. — Allt