Fylkir - 01.05.1920, Síða 106

106
an og reyni að bæta það, sem brotið er. Eins og þýzki ræðU'
maðurinn benti á, er því að eins unt að opna mannkyninu f#r'
an veg út úr þessum ógöngum, að allar þjóðir bindis*
í bræðralag, þar sem velvild og re'ttvísi, en ekki hatur né rang'
læti, ræður; — en hve nær ætli það verði?
Hve nær ætli mðnnum lærist líka, að þeir eru ekki oj margit f
jörðunni, hafa aldrei verið of margir, heldur eru alt of fáir enn f'1
að temja hin meðvitundarlausu heimsöfl og gera jörðina að öiml'-
Friöur, fólksfjölgun og framtíö.
Ævarandi jridur er að eins til í ríki hinna dauðu, segir hollenz^
orðtak; og snemma á síðustu öld reit enskur prestur, Maltfm5
að nafni, bók eða bækling þess efnis, að stríð væru óhjákvæmj'
leg til þess að takmarka fólksfjöldan á jörðinni; því með eðh'
legri og vanalegri fólksfjölgun yrði jörðin innan skamms ofsetí^
Pessi kenning, að takmarka mannfjöldann, hefur síðan verið kend
við Malthus og hefur mikið verið um hana ritað.
Nýnefnd kenning er, að því leyti sönn, að varanlegur og við'
unanlegur friður er því að eins mögulegur, að menn takm3fi<l
nautnir sínar, og að fólksfjöldinn yfirstigi ekki framleiðslu f^ðU
og annara lífsnauðsynja.
Með þeirri fólksfjölgun, sem verið hefur hér á landi um s,ðJ
ustu 30 ár, nl. um 1% á ári (sjá manntals skýrslur), verður hve^
100 manns að 270 manns við lok fyrstu aldar, við lok anflara
aldar 729 manns, við Iok þriðju aldar 1968, og við lok 4.
5314 manns o. s. frv. Yrði því fólksfjöldinn hér á landi me
þeirri fjölgun orðinn, að 400 árum liðnum, h. u. b. 5 milliór,'J'
og fólksfjöldinn á allri jörðinni, sem nú hefur nálægt 1700 m'1'
manns, yrði við lok 4. aldar um 93 milliarðar manns. . j
Hins vegar vita menn, að með beztu ræktun, sem nú Þekl<'Sr
og tíðkast, t. d. á Bretiandi mikla, í Belgíu og í Kína, getur
ferkm. til jafnaðar ekki fætt meir en 100-250 manns. í Amerí ^
veit eg, að beztu hveitilönd gefa sem svarar 2500 kg., eða ^